. . . . ik zie geen hand voor ogenik zie een kosmos voor ogen en als ik me wil vestigen, als ik hier durf te landen in mijn waarheidja, dan zal het bij jou zijn en in jouw ogenwant jij kent je mensgevoel zo goed, dat je mij heel
(Moniek van Pelt) er is geen dag dat jij niet voorbij komt in een droom of gedachte er is geen nacht dat jij niet stilt al is het maar aan licht en toch.. stop je nooit de klager, de vrager, de drager iedereen bereid zich van over tot voor maar
en als ik groots beweeg langs alle kleinheid op de aardeom met mijn ware blik sprekend naar mens uit te zienwaarom denk jij dan dat ik kind ontmoeten zal?misschien omdat het lichaam onvolgroeid oogtof omdat de taal nog niet toereikend lijktomdat de grenzen nergens aanwezig schijnenof om de onderontwikkelde kracht
Onderstaand gedicht hoort bij het het fysieke boek “De designers van ons (experimentele) universum, de Huargardiaanse beschaving” en ebook die je gratis kunt downloaden. Het gedicht toont een levenslange mens-boosheid om de gigantische misleiding waarin wij mensen hier op aarde leven. In een immens gebrek aan informatie en verbeelding zijn
(Moniek van Pelt) en als men naar je kijktver ander jij danwissel jij van aanzichtbij de bevalligheid van de blinde schepperen diens geboeide ogen vol ongevoeld? ga je aan om te behagenter wille te zijnte stoppente stillenom gelijksoortig één te willen en wat gaat er dan uit? wat wordt jouw
ik zie de zeede zee ziet mij de zee ziet mij echten even voel ik weerhoe het is om thuis aan zee te zijnhet voelt lijfelijk bijna vreemdanderser komt iets aanmaar watturend in de verte van deze ochtendzie ik een horizonlijn stevig deinend in bewegingalsof er huizenhoge golven in de
zoals wij bedoeld zijn in dit leven aan blauw drukblauw bloedblauw waterop een blauwe planeet de echte aardegezien door alle kleuren ogenvan werelds regenbogen zo zijn wij in staat ons de mens tot in detail weer aan de wereld voor te stellenomdat het contact met de oorspronghouders van dit bestaan
als ik zeg dat ik jou ziewat zie ik danwie zie ik danen wie ben ik danals ik jou zie zie ik je geworstel met een Denk Beelddie diep in jouw leven gedrongen iseen gedachte die jou alles vertelt over-leveneen denk-wijze die jou waarneemt tot op het botdie je uiterlijk
‘vind je niet dat ik ontzettend slim ben’, vroeg mens aan iets goddelijksmens had namelijk behoefte aan erkenning van wat hij zelf eigenlijk wel wist, maar wat hij nu eenmaal een ander graag hoorde herhalen‘o ja, zei de ene, jij bent het slimst van alles met twee benen’dat was niet helemaal wat
traan D aar ben jeR echt uit de bronU itgesproken kans op levenP ardoes in mijn kern drup jij je raakt aan mijn fundamentzo golvig rond als jij bentdoor en door en mij bij mijlatend in pure grondzinwervel jij schone energie vrijjij raakt mij ergens midden in terwijl ik
Please confirm you want to block this member.
You will no longer be able to:
Please note: This action will also remove this member from your connections and send a report to the site admin. Please allow a few minutes for this process to complete.
