(Moniek van Pelt) wat zou je doenals je alles weer wist?je herinnering geen gaten meer kendeen je schrijven zich uitschreeftot in een krachtend leven zonder dood wat zou je doenals je haren niet meer zouden klittenomdat elke strijd was gestredenen het weke hart jou nooit meer zou moeten zoeken wie zou
(Earth Matters) Het gedicht samen – uit de nieuwe bundel wezenskunst – wordt in deze video voorgedragen door Moniek van Pelt. Quinten Spakman begeleidt haar op piano. De pianoklanken zijn geheel geïmproviseerd en geïnspireerd op de gedichten van Moniek. De video vind je onderaan dit artikel. — samen ik had
(Moniek van Pelt) zoveel dagen en nachtenik en mijn pen en zoveel dimensiesom te overbruggente betonente klankenuit te drukkenwaarheden als van onsen ook zo anderszoveel te ontdekkente ontdenkente ontdoenen evenveel mooisom weer in gedachten te hebbenen ongekunsteldte omademenhet brengt ons thuisin waar gevoel precies datis mij eigendoelloos doel moniek en zo
(Moniek van Pelt) de mannen van tucht van regel en maat je ziet ze voorbij glijden net boven de straat de mannen van tucht van zaken en orde ze slaan met hun woorden tot jij dieper zucht de mannen van tucht wat zijn het er veel het gewicht van de
(Moniek van Pelt) in het ware gevoel kennen wij elke natuurrijke taal en klank vorm, kleur en geur als van ons en zo in het moment dat het geen geschiedenis vormt vol strijd zoals wij nu menen te moeten kennen als van ons kun je je dat voorstellen? of is
(Moniek van Pelt) Dit is een roep tot samen wij zijn de kinderen wonder op twee benen wij voelen je pijn en je verdriet we zijn je kern maar jij ziet ons niet jij vecht en slaat en schopt jezelf onderuit we willen je helpen je tranen te
(Moniek van Pelt) Ik had een droom, mompelt de vrouwik was in alles jouik was je lief, je leed, je zorgenje succes, je falen, de wraak in jouw verhalenje trotse grootsheid en je bevend kindik was je angst voor morgenen al die delen hadden een gezicht, een naam, een stem
(Moniek van Pelt) we hoeven niet alle lief altijd rust het langste leven het knapste kind niets hoeft daar ligt een begin voorbij het ouderen en achter geërfd gevoel tussen gekunsteld en verlangen we hoeven niet alle kou ruwe vormpijn een zee verdriet afscheid op zn eeuwigst echt niet daar
(Moniek van Pelt) De mens die leert het leven langs uiterlijke reeds bepaalde structuren- vol belofte en geloof- te begrijpen, hij is het innerrijke volle weten vergeten.. daar waar elke wegwijzer ophoudt en het vrije veld begint. Begrijpen, leren, weten en ervaren beogen in de aardse materie verschillende energievelden. In oorsprong
Please confirm you want to block this member.
You will no longer be able to:
Please note: This action will also remove this member from your connections and send a report to the site admin. Please allow a few minutes for this process to complete.
