

Vredesthuis
het land oogt koudhet lijf verwintertde geest verstraktleven kent een vreemde kooien ergens midden inhet behoeft geen dooidaarbinnen is het mooi daar is het rustigdaar
het land oogt koudhet lijf verwintertde geest verstraktleven kent een vreemde kooien ergens midden inhet behoeft geen dooidaarbinnen is het mooi daar is het rustigdaar
en zo lieve vriendenis het tijd voor Aanwezigheidzo ik bezie, zo jij ontvangttussen deze regels doorde breinen gestildis regie terug van weggeweest de eeuwigheid van
dit is mijn verhaal in onze ware TAALde Teruggave Aan Alle Levenhet is een verhaal van de roepom eigen afstemming en aandachtware Taal duidt de
en Gaia leeft, ze leeft onder onze voeten en tussen tenen kriebelt zij. ze vlecht met haren en fluistert goud om oren, ogen en in
. . . . ik zie geen hand voor ogenik zie een kosmos voor ogen en als ik me wil vestigen, als ik hier durf
(Moniek van Pelt) er is geen dag dat jij niet voorbij komt in een droom of gedachte er is geen nacht dat jij niet stilt
en als ik groots beweeg langs alle kleinheid op de aardeom met mijn ware blik sprekend naar mens uit te zienwaarom denk jij dan dat
Onderstaand gedicht hoort bij het het fysieke boek “De designers van ons (experimentele) universum, de Huargardiaanse beschaving” en ebook die je gratis kunt downloaden. Het
(Moniek van Pelt) en als men naar je kijktver ander jij danwissel jij van aanzichtbij de bevalligheid van de blinde schepperen diens geboeide ogen vol
ik zie de zeede zee ziet mij de zee ziet mij echten even voel ik weerhoe het is om thuis aan zee te zijnhet voelt