de nieuwe geboorte van zien
en Gaia leeft, ze leeft onder onze voeten en tussen tenen kriebelt zij. ze vlecht met haren en fluistert goud om oren, ogen en in harten hand.
ze oogt als volle waarde en liever, zoveel echter land
geschreven op Saudade de Gaia van Joep Beving, zie video onder de tekst
Laat alle teksten los. gooi de commando’s in de lucht. laat de adem waaien, de haren vervliegen, de kunst verwuiven. laat alle ogen glinsteren. het is tijd om het oude zelf te ver – laten. de puinhopen mogen zichtbaar. stap eraf en kijk ernaar. zie de hartslag zoeken en twijfelen tussen de brokken, de lagen en de vragen. zoveel jij werd gemist in de immer repeterende ode aan ballastige zenzucht. het is tijd om aan het eigen hoofd staan. Al-tijd klaar voor het ware zelf. er is geen kosmos waar jij niet zult zijn. het is tijd voor thuis. Gaia – de stap vooraards in voorwaarts
Vergeet vergetelheid. niemand is verloren. niet zolang wij Zien. er is geen kaf tussen het koren als je één bent met de tijd. zo één, dat niemand nog wint, dat geen leven zich kooit en dat er geen kind ..
de klanken springen van de bladen, de pas loopt uit de pas en ruis wandelt uit de straat. en niemand, niemand is te laat, te vroeg voor sterven, of meer dan in elk etmaal vergaat. enkel het lijden zal vervallen, zal vergaan. het geraas zal donderen, niet langer zonderen. nergens uit en nergens in. en zie de mensen staan. klaar voor een echt begin
Nieuwe geboorte , het lijkt onvoorstelbaar klein. nog in de kiem gesmoord. zelden echt gehoord. en toch, er zijn er velen, die gestopt zijn met de wraak, de draak en dit grote stelen. Gaia hier! verbeelden zij. in lijnen op papier en in de lucht geven zij vleugels aan de vlucht. geen tijd voor blijven, drijven, gaan. de commanne is daar, in hun midden. zij laten elkaar onbesproken, on verward, en hun grootsheid onverhard. in parels treden zij naar buiten, nergens zij, nergens rij. en middenin de ruimte, spelen zij zich vrij. ware kunstelingen spiegelen geen notenkrakers noch bewakers
Kennen zij elkaar .. moet je namen spreken om te zijn? ze weven vast naar los. geen geloof, geen beloof, geen vast omvattend lijf. alle deuren open. en niemand schreeuwt ..pas op, ik blijf. de angst wordt bespeeld, bekeken en ontdaan van de mens die hem aanbad. en thuis gaat open, de mens die zo het zelf omvat zal lopen. naar binnen als naar buiten. en vogels zullen weer in volle fluiten. geen smalle briesjes, geen warrig eb, geen wankelgroen. de Saman zal het doen. leven, nergens zij en nergens rij. echte parels – altijd vrij
En zij zijn het die zingen. geen engelen, geen heiligen, nee het mensrijke zal beginnen in het grote delen. en spelen zullen zij, zij zullen blijven spelen. over werelden naar binnen, en terug bij eigen zinnen. de dans zal zich op zijn eeuwigst laten on bevangen. en er is niemand om zich aan te bangen. en nergens tikt de tijd te snel, te hard, te vroeg. want er was niemand die de mens ooit zomaar te dwingend droeg. geen hoofd zou zich dat bedenken. geen hand zou bindend wenken. en zo is het al tijd al geweest. leven in de kunstzinnig eigen grote geest.. het is genoeg
Alle sleutels samen, alle tranen en alle namen .. leg ze neer, sla aan ramen en gooi ze op. en in het passeren van de vlucht.. vergeet het leren, de loden dozen klucht. de frequentie van studeren telde niet tot vrij. wie aanbad liep plat, zo tussen niets ont ziende wolken en vergat. en midden op de punt van gaan, er zijn er al zoveel die daar staan. Gaia hoeft niet te ontwaken, het is de mens die moet onttronen en ontdraken. in vrije klanken, zachte tonen, in het ongebonden land zullen wij weer wonen. of reizen naar een ander thuis. kosmisch kracht, zonder frequent verstommend onmens ruis
De golftoppen zullen golvend uiteen spatten met het wederkeren van het Geluid. de Beelden zullen openvloeien, want de Waarneming telt niet in uitkomsten. en al wat valt is regen, om niet meer terug te keren in de vorm van straf. de regelmaat, de haat zal het bereik der Tonen niet meer dempen. het originele karakteristiek zal opgaan in de ongedefinieerde mens en niet langer opgenomen kunnen worden, gemengd en verward. de beta-nische manische hersengolven zijn in ruste om plaats te maken voor de grootse Geurenkleuren die zolang bestempeld werden als onbereikbaar verlangen
De snaren zullen niet verjaren en er komt geen einde aan Muziek. en het bereik kent geen bereik, de draagkracht is immens. het omvat elke kosmische eenheidswens. en zoveel vrije volken zullen delen, helen. geen licht in tijd meer voor verdriet. geen afscheid noch zich keren tot vergeet mij niet. want zichtbaar zal het leven zijn en blijven. er is geen hemel of een hel rond zwijgen, Gaia is genoeg eigen. Gaia hier! de kunstelingen braken het eeuwig zwijgen. we zouden doen, we werden zijn.. we zullen zien.
er zal een hele onbevangen grote –lucht goud getinte- devote wereld zijn, die wij eindelijk weer kunnen zien
Geboren zijn slechts zij, die weten dat elke druppel, klodder, klank enkel spreekt van dank voor leven dat onomwonden woont op elke plek. denkers, designers, eerbiedigers, voelers, weten schappers, zonder zij en zonder rij. echte parels – simpel schitterend rond in glans -. altijd vrij
moniek
Hartelijk dank voor de uitnodiging voor de bijeenkomst rond en met de Designers van dit (experimentele) universum. Ik heb het boek intussen uit. Het beantwoord veel vragen, opent en geeft vertrouwen in aanvoelen. Het bezorgt hierdoor echter ook veel nieuwe vragen … Mede daarom vind ik jullie uitnodiging van 3 september zeer gelegen. Ik kan ik me dan echter absoluut niet meer vrij maken. Er is een vertrouwen dat er nog zo’n momenten zullen volgen. Oprechte groet, Hans.