(Moniek van Pelt) DIT is mijn land, galmde de Eén met wilde overtuiging allemaal van mij en hij wees groots om zich heen Heb je MIJN land al gezien, zei de Andere jij en hij wees naar alle kanten van opzij… He, je steelt mijn schadus met het wijzen naar
(Moniek van Pelt) als de dagen niet vallen hebben vogels de sleutel zingen vissen refrein maar de dagen ze vallen ze haten, ze knallen ze moeten en zullen bloedomrand zijn ze jatten de dromen en kappen de bomen de vredesnaam wordt ijzig verwart de dagen die
(Moniek van Pelt) Mijn Kootsj is een heel volledig mens dat ronde zit hem in zijn uitgesproken wens zo lekker de ruimte in zichzelf te kunnen zijn deze factor van spiegelend succes triggert al mijn pijn het is mijn eigen systeemdwang die mij naar een linkergrens toesleurt en mijn regeldruk die
(Moniek van Pelt) ‘Zij die speelt met de stilte, het ondefinieerbare dansende wezen’. Ik schrijf het bij mijn aardse naam op mijn website. Leven is simpel, heldere eenvoud is ware kracht. De uiting die we met velen aards bestaan noemen kent echter een woud aan bomen, geschriften, gewoontes, tonen en
(Moniek van Pelt) ken jij jezelf thuiser dan dit haveloos lijf? een orgaan die geprogrammeerd lijkt om te sterven na een reddingspoging of wat dat is toch geen leven.. en daarbinnen? ken jij de gewaarwording die dieper schouwt dan wat lijkt? en waarom wil je sterven? de pure godsnaam wordt
(Moniek van Pelt) ik ben mijn heelalde ronding in een sterdit is mijn verhaalmijn landmijn hartde sterren weten heus weldat ik met mij de hele schittering bedoelvirtuoze grootheidkent geen enkeltje .ik ben mijn heelalde tranen van oerhet zijn geen druppels latergeen vlucht naar thuis van hierhet vliegt niet voor me uiten
(Moniek van Pelt) Ik ben helder Ik ben geen product van welke tijd dan ook Ik ben in kern niet gespleten Een medaille kent een ontelbare hoeveelheid kanten, meningen en schaduwen En ik verdien mijzelf totaal in dealiteit Ik ben helder; die zin..het portaal en het loze..de kracht. Er gebeurt
(Moniek van Pelt) de mensdie de wereld komt reddenis geen mensin de ware zin van het wezenswoordhet is langs tijd en lijneen volger die volgelingen zoekteen leider die geleid wil worden een eigenaar die wil onteigeneneen zoeker die gevonden wil wordeneen gelover die overtuiging beliefteen ontplichter die verplicht en een betweter
(Moniek van Pelt) vaccinaties ongelofelijk.. wat een vervreemdend woord op zich inmenging vind ik een beter woord of inwoning want wat laat je verblijven in dat wat je beschouwt als een veilig onderkomen? en veilig voor wat? de dood? en het is niet eens van jou hoe klein het lijf
(Moniek van Pelt) in Geloven verlaat ik mij verzwaar ik mij en hou ik mij alleen en voor koop-waar aan ik dien vergelding en ontmoediging de machteloosheid van een vleselijk verwrongen aanblik en de hand die immer steelt in Geloof richt ik mij op tot een te vermoeden beeld van
Please confirm you want to block this member.
You will no longer be able to:
Please note: This action will also remove this member from your connections and send a report to the site admin. Please allow a few minutes for this process to complete.
