Recensie | Hans Moolenburgh – U kunt veel meer dan u denkt

(David Bloch) Een dikke pil van ruim 460 volle pagina’s, het magnum opus van deze toegewijde arts in ruste. Hoewel dr. Hans Moolenburgh sr. dit boek op 88-jarige leeftijd heeft gepubliceerd (2013), is er niets ouds te bespeuren aan de vitaliteit van zijn uitdrukkingsvaardigheden noch aan zijn belangstelling voor rechtvaardigheid binnen het Nederlandse gezondheidssysteem.

Prikkelende titel
Pas later tijdens het lezen wordt duidelijk waarom deze titel gekozen is. Tientallen praktijkvoorbeelden laten zien dat het tijd wordt om verder dan slechts naar de symptomen te kijken, maar om de oorzaken aan te pakken. Tijdens zijn meer dan 50 jaar ervaring als huisarts in de Haarlemmermeer kreeg Moolenburgh tal van kinderen (zeker ook volwassenen, maar kinderen zijn in dit boek het hoofdonderwerp) die uitbehandeld waren door zijn collega’s, zonder dat bij hen de problemen opgelost waren. Duidelijk is hoe Moolenburgh, hoewel kort na de oorlog opgeleid als allopathisch arts, ruim over de schutting van de reguliere zorg heeft gekeken en mede daardoor – met behulp van homeopathische en orthomoleculaire middelen – in staat was om zijn patiëntjes te helpen. Zijn inzichten zet hij uitvoerig op vermakelijke en toegankelijke wijze uiteen.

Gif
Het cruciale thema in dit boek is de rol van de diverse bronnen van gifstoffen: inentingen (vaccinaties die op steeds jongere leeftijd veelvuldig en in steeds krachtiger ‘cocktails’ toegediend worden), fluoridering van drinkwater en fluoride in tandpasta; additieven in voeding; straling (ELF, DECT, UMTS, beeldschermen, magnetron); vervuiling van water en lucht; geluid (‘boem-boem-muziek’) en nog veel meer.

Moolenburgh lijkt een kruistocht te voeren, die hij met veel vuur en passie duidelijk beschrijft. Daarbij noemt hij de stappen die nodig zijn om een kind voor deze gifbronnen te beschermen, omwille van hun gezondheid en welbevinden.

ADHD e.d.
Een van de subthema’s betreft het toenemende aantal kinderen in het autistisch spectrum, met alle denkbare afwijkingen in het gedrag en de leerbeperkingen. Moolenburgh is in staat om met grote helderheid oorzaken aan te geven van dit groeiende aantal kinderen met gedragsstoornissen en leermoeilijkheden. Wat zo treffend is, zijn de daadkrachtige oplossingen die hij biedt. Hier kunnen ouders en opvoeders waardevolle handvatten vinden voor een andere aanpak dan het toedienen van de – in zijn ogen – vergiftigende farmaceutische middelen.

Heilige huizen
Ondanks zijn bescheidenheid en respectvolle waardering voor sommige aspecten van het werk van zijn collega’s, uit Moolenburgh herhaaldelijk zware kritiek op de uitwerkingen van het beleid van het Ministerie van Volksgezondheid. Zijn kritiek betreft zowel de massa-entingen (zoals hij ze noemt), de verstikkende BIG-regelgeving waardoor artsen gedwongen handlangers van de falende overheid worden, de rol van de farmaceutische bedrijven én de vertegenwoordigers van de Vereniging tegen de Kwakzalverij. Een van de vele waardevolle citaten uit het boek:

… natuurlijke middelen [zoals van A.Vogel] romen natuurlijk flink wat winst af van de fabrieken die de chemische middelen maken. Ik suggereer niet dat dit iets met deze onwijze wetgeving [van 1.7.12: verbod om te vermelden waar deze middelen voor helpen] te maken heeft, het kwam alleen even in me op. We moeten vooral die andere kant niet vergeten: de zeer wezenlijke haat van de rasmaterialisten tegen alles wat zuiver uit de natuur komt. En velen van hen trekken helaas aan de touwtjes.

Zoals uit dit korte citaat blijkt, neemt Moolenburgh geen blad voor z’n mond en trakteert hij de lezer met krachtig onderbouwde argumenten voor een holistische kijk op de gezondheidszorg én andere sectoren van de maatschappij zoals het onderwijs en de voedingsindustrie.
Dit boek vindt vrijwel zeker enthousiaste aanhangers in de complementaire sector en bij degenen die, door hun bewustwording, al lang bezig zijn vraagtekens te plaatsen bij de gevestigde handelwijzen. Anderen, zoals de groepen genoemd in het citaat, zullen dit boek én de schrijver waarschijnlijk alleen verguizen.

Spiritualiteit
Moolenburgh laat weten dat hij christen is, en zonder nadruk op deze belijdenisvorm pleit hij voor het ritueel van het gebed, in welke vorm dan ook. Ook het samenzijn (bij maaltijden) en aandacht voor elkaar hebben, maken deel uit van zijn gezonde aanbevelingen. En zonder omwegen legt hij zijn visie uit over de ziel of geest van het kind en de verbinding met ‘boven’, ofwel ‘het rijk waar hij vandaan komt’. Zijn uiteenzetting is nuchter, niet dogmatisch of zweverig. Sommige lezers zullen ‘het zal wel’ zuchten en die pagina’s overslaan – maar ze missen dan wel een nuttig onderdeel van Moolenburghs totaalvisie, die zonder meer respect afdwingt. Tot slot, nog een citaat om het beeld compleet te maken:

… onze huidige medische wetenschap laat vijf-zevende van de menselijke structuur buiten beschouwing, en toch wenst ze zich als de enige rechtmatige vorm van medische wetenschap te beschouwen, en zet alles op alles om andere, meer holistische en vaak verrassend werkzame vormen van therapie uit te roeien, zich daarbij niet schuwend van de macht van de staat gebruik te maken.

Zeurdavid: over de ‘verpakking’
Het boek is uitgevoerd in de passende kwaliteit van uitgeverij Lemniscaat: een stevige kaft, prettig aanvoelend en aangenaam ogend FSC-papier, een aantrekkelijk lettertype, een ruime bladspiegel, blauw als steunkleur in de tekst, en er is zelfs een blauw lintje om uw plek in het boek te markeren.

Helaas heeft de uitgeverij ernstig verzuimd (bezuinigd?) op de noodzakelijke correctiegangen. Moolenburgh mag in zijn nawoord zijn ‘onvolprezen correctrice’ waarderen, maar met op nagenoeg elke pagina tal van ‘bloopers’, zoals vlijen in plaats van vleien, inconsequente spelling (zoals massa entingen, massaentingen én massa-entingen), gebruik van komma’s, gedachtestrepen, dubbelpunten en puntkomma’s (zoals u en ik zout en peper over ons eten strooien) is dit een ernstig tekort en een punt van kritiek. Combineer daarbij Moolenburghs voorliefde voor complexe tangconstructies (zinnen binnen zinnen en daarbinnen weer zinnen) die ettelijke regels bestrijken, dan weet u dat het lezen tussen vlot (de anekdotes) en stroef laveert.

Bron: David Bloch