Van duisternis naar missie: de reis van Johan Herder rond de wereld en de magie die zich ontvouwde – het verhaal achter Reboot360

Jarenlang verdoofde ik mezelf. De drugs waren niet het probleem — ze waren mijn ontsnapping aan een leven dat ik niet kon dragen. Tot die ene vraag kwam: Sterf ik hier, of breek ik los?

[For English click here]

Proloog: De Val

Wat ooit passie was, werd vergetelheid; wat ooit vuur was, veranderde in as. Ik leefde nog, maar was leeg — een hol omhulsel, dolend door dagen zonder betekenis, verdoofd door afleiding, afgestompt door middelen. Op mijn dieptepunt rees één vraag: Vergaan, of opstaan?

Ik koos voor het onbekende. Ik brak de kooi open — verliet mijn huis, liet vriendschappen los, gaf al mijn bezittingen weg en schreef me uit in Nederland. Alles wat overbleef was een rugzak, een paar honderd euro, en een fluistering die alles overstemde: Het móét anders!

Geen plan. Geen bestemming. Alleen een blanco vel papier — en het gevoel dat als ik niet zou vertrekken, ik mezelf voorgoed zou verliezen.

Eerste Adem – De Balkan

Vanuit Bulgarije leidde mijn pad naar Macedonië, waar ik Maja ontmoette – een jonge vrouw die me introduceerde in een kleine gemeenschap, tussen de bergen, ver weg van systemen en ruis. Daar, in de eenvoud van de natuur, begon ik langzaam weer te voelen. Los van prikkels, verwachtingen en oude patronen vond ik eindelijk ruimte om te ademen. Maja was de eerste die de deur opende naar alle magie die daarna zou volgen.

Het medicijn schuurde me tot op het bot – rauw, direct, niets verhullend. Alles waarvan ik dacht dat het ‘ik’ was, bladerde af als oude verf. In de pasgeboren stilte verscheen één zachte stem: “kom thuis.” Er bleef niets anders over dan voelen – mijn naakte essentie. Die woordeloze roep — nog nooit zo glashelder — bleef fluisteren: “kom toch naar huis.” Ik kon niet negeren wat ik voelde. Er zwaaide een deur in mij open, zonder weg terug. Een nieuw hoofdstuk begon, maar ik had geen idee waar het naartoe zou leiden. Alleen een gevoel: Brazilië.

Mijn tweede geboorteland

Met mijn laatste geld kocht ik een enkeltje. Ik landde in São Paulo en liftte vervolgens een maand lang—geleid door synchroniciteiten en mijn intuïtie — naar het hart van de Amazone om mijn gesprek met de planten voort te zetten.

Ik sliep langs wegen, op bankjes en bij onbekenden. Altijd net genoeg eten, altijd precies de juiste lift, en telkens de juiste mensen — de weg leek zich vanzelf te ontvouwen.

Gearriveerd In de jungle leefde ik twee maanden in een hangmat. Plant­ medicijnen, stilte, het zinderende orkest van insecten.

Op een stikdonkere nacht viel ik door de vloer van mijn bestaan en ontmoette alles wat ik ben — licht én schaduw, schuld én verlangen. Daar, in het rauwe midden, voelde ik iets dat ver voorbijgaat aan wat we ‘liefde’ noemen. Geen regenbogen, eenhoorns of hallucinerende lichtshows. Maar rauwe, eerlijke, krachtige aanwezigheid. Een liefde die geen kant kiest. Een liefde die simpelweg ís. Onvoorwaardelijk. Onmiskenbaar. Onwankelbaar en rechtvaardig. Ik had een ontmoeting met mezelf.

In dat veld van pure liefde zag ik de creatieve kracht die ons als mens is gegeven: we kunnen werelden scheppen — en we kunnen ze vernietigen. Wat we ook kiezen, de liefde verandert niet. Ze draagt. Ze getuigt. Ze laat zijn.

Als daad van dankbaarheid en toewijding besloot ik mijn leven in dienst te stellen van dat “onvoorwaardelijke”. Niet als prediker, niet als dogma, maar als medereiziger – een mens hand in hand met andere mensen. Dat werd mijn levende offer, mijn voortdurende belofte: elke stap, elke ceremonie, elke adem in dienst van herinnering.

In dat besef ontwaakte de missie die altijd als een sluimerend zaad in mij had gewacht. Het voelde als een tweede geboorte—mijn hart begon te slaan als een onverstoorbaar kompas. Elk fluisterend “kom toch thuis “ zakte dieper mijn botten in, vulde mijn longen met aanwezigheid. Gaandeweg begreep ik: ‘thuis’ is geen plaats op een kaart, maar een innerlijk landschap dat vraagt om bewoning.

De dag erna, al wandelend door de jungle, overviel me een vreemd verlangen om te sterven — niet uit somberte, maar uit pure dankbaarheid. Het voelde alsof de cirkel rond was. Die dag stierf er iets ouds in mij; een deel dat zijn functie had verloren. Uit die as borrelde nieuw leven op: wat ooit in vergetelheid was verdwenen, keerde terug als vurige passie.

Mijn creatieve vuur laaide op. In korte tijd leerde ik gitaar spelen, begon ik te zingen en ontdekte ik hoe ik mezelf muzikaal kon dragen. Ook een andere liefde keerde terug: verhalen vertellen in beeld. Bijna onmiddellijk diende zich daar een kans aan om een videograaf te helpen aan een videoproductie—alsof het universum zei: vertel, laat zien, breng tot leven.

Bekijk hier de video (2 min):

Kort nadat ik thuiskwam in mezelf, voelde ik de roep om terug te keren naar de plek waar ik was opgegroeid. Alsof het leven het zelf regelde, kochten mijn ouders – verlangend om me weer te zien – een ticket voor me. “Kom toch thuis”. Het was tijd om terug te keren naar oude grond, niet alleen als hun zoon, maar als iemand die opnieuw geboren was.

Kambo – Aardse Discipline

Terug in Europa keek ik terug op een intense periode in de Amazone. Het was een zware reis geweest—confronterend, rauw, maar ook gevuld met enkele van de meest betekenisvolle momenten van mijn leven. Reflecterend voelde ik me voldaan. Ik had mijn lessen ontvangen. Het was tijd om te integreren.

Voor mij geen ayahuasca of andere plant medicijnen meer. Het voelde klaar. Althans… dat dacht ik. Wat ik toen nog niet wist: die hele reis was slechts de opwarming. Het was nog niet eens écht begonnen.

Kort na mijn terugkeer voltrok zich opnieuw een onverwachte ontmoeting. Opnieuw kruiste een Braziliaan mijn pad — net geland, nauwelijks een woord Engels sprekend. En toch begrepen we elkaar, van hart tot hart. Ik ontdekte dat ook hij met plant medicijnen werkte, en daarvoor naar Europa was gekomen. Ik stond perplex. De synchroniciteit was verbluffend.

Na mijn tweede geboorte in Brazilië, vond het verhaal nu zijn vervolg—uitgerekend in mijn officiële geboorteplaats, Leeuwarden. Een nieuw hoofdstuk diende zich aan. Via hem kwam Kambo op mijn pad — niet als toeval, maar als antwoord. Ruw, zuiverend, onmiskenbaar aards. De kikker kwam precies op het moment dat ik klaar was om echt te landen.

De afscheiding van de kikker brandde dwars door de laatste lagen heen. Na die eerste sessie denderde een golf van dankbaarheid door mijn lijf — samen met een intense drang om mijn inzichten uit de jungle te verankeren in het dagelijks leven. Ik voelde het meteen: deze man kwam niet voor niets op mijn pad.

We werden broeders en deelden ontelbare nachten in ceremonie: muziek maken, lachen, soms ook huilen. Jaren lang dienden we plant medicijnen en boden we Kambo aan iedereen die de roep voelde; het slijm van de kikker gaf aardse discipline aan de visioenen die ik via de planten had ontvangen. We reisden door Europa en naar Brazilië. In die tijd tilde hij mijn gitaarspel en zang naar een hoger niveau — en bereidde hij me stilletjes voor om op een dag mijn eigen ceremonies te leiden.

Mijn wedergeboorte vond haar integratie in de stad waar ik ooit officieel het leven begon. Alsof de cirkel zich sloot—maar niet om te eindigen. Wat in de Amazone was aangeraakt, kreeg hier een nieuw lichaam. Het werk ging verder—op een dieper, en aardser niveau.

Earth Matters – En een Gezamenlijke Missie

In diezelfde periode, kruiste nog een bijzondere man mijn pad: Arjan Bos, oprichter van Earth-Matters.nl. Op een ochtend dook plotseling een herinnering op — een beeld uit een ayahuasca-visioen in de Amazone dat ik destijds niet kon plaatsen. In dat visioen zag ik mezelf in de trein naar Groningen, zonder te weten waarom.

Later die dag stuitte ik op een oproep van Arjan: hij zocht iemand om video’s te maken voor zijn platform. De klik was direct. Ik nam contact op en ontdekte dat hij inderdaad in Groningen zat. Niet lang daarna zat ik, op zijn uitnodiging, precies in diezelfde trein naar Groningen die ik eerder in mijn visioen had gezien.

Daar viel alles op zijn plaats. We bleken dezelfde missie te delen: verhalen vertellen die harten openen en vastgeroeste systemen uitdagen. Ik richtte een studio in voor zijn mediakanaal, filmde interviews, monteerde documentaires en groeide ondertussen als videograaf en fotograaf. Zo vond mijn liefde voor visuele storytelling — opnieuw aangewakkerd in de Amazone — een nieuw anker, volledig toegewijd aan bewustzijn en collectief ontwaken, in lijn met de missie die ik me weer herinnerde.

Een hechte samenwerking werd geboren — en groeide uit tot een diepe vriendschap, waaruit uiteindelijk mijn eigen video- en fotografiebedrijf ontstond: Eleven Monkeys.

Foto tijdens de opname van Dutch Matters begin 2013 in het Schimmelpennickhuys in Groningen

Foto van Johan in de regiekamer in de studio van Earth Matters in de Biotoop in Haren voor een opname met Martijn van Staveren (met o.a. Ad Broere, Ruud Stoop, Hugo van der Berg en Arjan Bos)

Zuid‑Afrika

Na verloop van tijd, via Earth Matters, kwam een nieuw land op mijn pad: Zuid-Afrika. Ik wist niet waarom — alleen dát ik erheen moest. Mijn Braziliaanse vriend stopte nog vlug een Kambo‑stick in mijn tas – “voor het geval dat.” zei hij. Maar tussen savanne en oceaan had ik geen plan om te werken met het medicijn… tot ik een jonge reiziger ontmoette die door een insect was gebeten en in een allergische storm terechtkwam. Na aarzeling besloot ik hem met Kambo te helpen. Zijn opluchting ging als een vuurtje rond. Plots verschenen mensen uit alle hoeken van het land. Zonder promotie groeide het werk dag na dag; Kambo was de boodschapper, ik slechts de hoeder.

Na die periode keerde ik weer terug naar Europa. Ik vertelde mijn Braziliaanse vriend wat er was gebeurd. Hij luisterde, knikte, en zonder veel woorden legde hij de stick in mijn handen. “Jij bent nu de hoeder in dit land,” zei hij. Zijn cirkel was rond, de mijne begon. In dat eenvoudige gebaar veranderde alles. Ik schrok; mijn hoofd riep nee, maar diep vanbinnen klonk een helder ja. Sindsdien kruisten duizenden mensen mijn pad – zonder reclame, enkel op de steeds luider wordende roep van de kikker.

Qi‑Yo – Het Lichaam als Tempel

Maar mijn roep om gronding werd ook luider. Mijn spieren verlangden naar een taal van routine, adem en beweging – iets dat de inzichten van het medicijn in bot en pees kon verankeren. Toen verscheen Qi‑Yo Yoga op mijn pad: een alchemie van yoga, kung‑fu en qigong, gecreëerd door de Bulgaarse martial‑arts‑meester Agung Sanga. Het klonk in mij als een vergeten mantra. Mijn oude liefde voor krijgskunst laaide weer volledig op.

Ik pakte opnieuw mijn tas en reisde naar Kroatië, naar een afgelegen eiland waar Agung een maand lange intensieve training gaf. Vier weken leefden we discipline: zonsopgang‑meditaties, vormtrainingen tot het lange licht, stilte in de avond. We zweetten, lachten, zwegen – en werden vrienden.

Na die maand besloten we samen verder te reizen. Onze eerste bestemming: de bergen van Bosnië, waar we Qi‑Yo naar de voet van de Visoko‑piramide brachten. Op die geladen grond filmde ik mijn eerste documentaire voor Eleven Monkeys – een samensmelting van beweging, beeld en oeroude archeologie.

Van daaruit leidde onze weg naar China en Nepal, waar we zij aan zij verder trainden. Elke les werd een brug — laag voor laag — tussen lichaam en geest, discipline en intuïtie, vorm en vormloosheid. Deze reizen vormden niet alleen mijn oefeningen; ze verankerden me dieper in mezelf.

Later volgde Mexico – het turquoise hart van Bacalar. Tussen de zeven tinten blauw van het ‘Lagoon of Seven Colors’ gaven we zonsopgang‑sessies op een houten steiger, lieten we Qi‑Yo‑flows samenvloeien met het kabbelende water en ademden we de warme lagune in als levende prāna. Het meer werd spiegel en leraar; iedere beweging een gebed.

Met elke reis verstevigde mijn wortel in het lichaam. Tot op de dag van vandaag werken Agung en ik samen – broeders op het pad van adem, beweging en stilte.

Terugkeer – De Geboorte van Reboot360

Terug in Groningen kwam alles weer samen: Kambo, plant medicijnen, Qi‑Yo, ritueel en film – vijf draden die één adem wilden worden. Alles wat ik onderweg had ontmoet wilde samenvallen: de helende kracht van eenvoud en natuur, de visioenen uit de jungle, de broederschap met mijn Braziliaanse vriend, de discipline van Agung Sanga, én het story tellende oog en onze gedeelde missie die ik samen met Arjan Bos heb geslepen.

Uiteindelijk vond ik grond in Orvelte, Drenthe – stilte tussen oude eiken. Daar groeide Reboot360. Hier komen alle draden samen: de rauwe, onvoorwaardelijke liefde uit de Amazone, de aardse discipline van de kikker, de adem en beweging van Qi‑Yo, de kracht van zelf-zorg routines en het licht van storytelling. Opnieuw brak een nieuw hoofdstuk aan. En misschien… was alles tot nu toe nog steeds slechts de warming-up voor wat werkelijk komen gaat.

Reboot360 is het levende antwoord op mijn gelofte – een plek waar die liefde handen en voeten krijgt, zodat ook jij je herinnert wat nooit verloren ging. 

Vanuit deze basis blijf ik in beweging: ik begeleid retraites en trainingen in Nederland en Brazilië, bied 1-op-1 coaching aan en put uit de wijsheid van iedereen die ik heb ontmoet, en ga ontmoeten om mijn ervaring te verrijken en mijn missie te verfijnen.

In het bijzonder wil ik iedereen bedanken die mijn pad heeft gekruist. De vreemden. De planten en de dieren. Mijn vrienden. En de duizenden mensen die mij hun vertrouwen schonken, die de moed hadden om zich open te stellen en kwetsbaar te zijn tijdens de sessies. En ook mijn ouders—die mij in deze wereld brachten, en me later hielpen om weer thuis te komen.

Maar ook jij. Als je tot hier hebt gelezen, dan hoop ik dat dit verhaal iets in je heeft aangeraakt — iets tijdloos, iets echts. Misschien een herinnering aan wie je in wezen al bent. Niet om te doen wat ik heb gedaan, maar om je eigen pad te herinneren. Want als dit verhaal je heeft geraakt, dan draagt iets in jou al het antwoord.

Mijn verhaal is geen uitzondering; het is een herinnering. We kunnen vergeten wie we zijn — en we kunnen het ons opnieuw herinneren. “Kom toch thuis.”

Ik dank jou, lieve medereiziger, voor wie je bent.

Bron: reboot360.nl (also available in English)