Aarde, natuur, dieren en ons ambassadeurschap van de planeet Aarde | Deel 4
(Earth Matters) Deze bijzondere compilatie over de natuur, de dieren en de aarde is samengesteld uit hetgeen Martijn van Staveren daarover in de afgelopen jaren heeft gedeeld. Er klinkt een roep in door om ons te beseffen hoe enorm belangrijk onze werkelijke aanwezigheid, onze waarneming van de aarde, de natuur en elk dier is vanuit wie wij in wezen zijn. De natuur kan alleen een wegwijzer voor ons zijn als wij de natuur ook echt Zien en er verbinding mee maken en het bekrachtigen met onze waarneming vanuit onze Hartskracht.
Met veel dank voor degene die het uitwerken van de geluidsbanden en samenstellen op zich heeft genomen zodat we het ook hier met velen kunnen delen.
Inhoud:
- Info uit bijeenkomsten met Martijn
- 1e deel aarde en natuur
- 2e deel dieren
Deel 2: Info uit Crowd Power met Arjan Bos en Martijn
Deel 3: Vier bekrachtigingen gerelateerd aan aarde/natuur
Deel 4
Info uit bijeenkomsten met Martijn
Aarde, natuur
Op mijn 23ste jaar, op mijn 18de jaar begon dat, op mijn 23ste jaar kreeg ik volledig open contact met de fibol (?) beschaving, dat is een katachtige beschaving, een menselijke beschaving. Ze zijn zo ongeveer 3 meter lang ten opzichte van onze fysieke lichamen, vrij smal, lange armen, lange benen, heel menselijke handen, maar vooral de handen zijn behaard, heel zacht behaard. Hele mooie gezichten. Dat is een beschaving die de aarde al zolang de aarde bestaat, zolang dit hologram bestaat, monitort, aanwezig is in het bewustzijnsveld en ervoor zorgt dat ze als observators in dit veld hier aanwezig zijn, zodat ongeziene zaken niet zo’n wending nemen, dat de aarde in feite een richting ingaat wat een totale destructie is. Want kijk, dat de aarde nog niet vernietigd is geweest, komt natuurlijk niet alleen maar omdat we hele verstandige mensen hebben in de regeringen, die de knoppen niet hebben ingedrukt, maar er zijn heel veel gebeurtenissen op de aarde, in de historie van de mens nu, dat de aarde al zeker zo’n 100x vernietigd had kunnen zijn door enorme globale rampen. Dat dit niet gebeurd is, heeft ook niet echt te maken dat ze ingrijpen, maar meer dat er geobserveerd wordt. Dus waar ik het in het begin al over had, dat wij deel zijn van het hele veld van bewustzijn van de Kracht van het Leven, de Force of Life, zijn zij ook. Zij monitoren en nemen met ons waar, zonder dat wij het door hebben, bekijken zij vanuit de ogen van supreme beeings, kijken zij in ons veld, precies naar die werkelijkheid waar beweging mag zijn. Het is een enorme, intelligente beschaving en ik heb hun voertuigen bekeken, gewoon fysiek van aard, de voertuigen werken op bewustzijn. Dat is best lastig om dat in een korte lezing zoals hier te vertellen, maar je zou kunnen zeggen dat alles wat zij voelen, alles wat ze beslissen, daarom is daadkracht en intellect een heel belangrijk onderdeel van het spirituele bewustzijn, kunnen zij een besluit nemen waarbij het voertuig letterlijk een verandering krijgt van vorm, maar ook in een andere richting gaat vliegen. Het is heel belangrijk voor ons om dat te begrijpen.
En we moeten gewoon heel goed beseffen wat onze rol in dit geheel is hè, ‘the wisdomkeepers’ de wijsheidsdragers van het hartsveld, dat je middenin een oorlogsveld op je hurken gaat zitten en de liefde voelt van de allerlaatste bloem terwijl de bombardement plaatsvind. En je kijkt naar die bloem en je laat je niet raken door het bombardement en je haalt hem eruit en je zegt ‘..’ (tegen bloem) Dat moment; daar gaat het om! Dat is de wijsheid die je in je draagt. Niet manipuleerbaar!
Het is opletten als god spreekt door alles heen. Naar ons omdat wij god spreken, de taal. Het is ontroerend en vergt een enorme aandacht om te zien hoe er naar je wordt gesproken en je wordt uitgedaagd om daar mee te spelen. Een goed gesprek met god is spreken met het levensveld. En het moment dat je die bloem pakt en midden in een bombardement de bloem het belangrijkste blijft vinden in jezelf. Die kracht, daar gaat het om. En dat is het moment van als thuiskomen, de wereld terug, dat we die bloem in onszelf bewaken.
Voor ons is het heel belangrijk om te gaan zien dat het helemaal niet zo normaal is waar we met elkaar in zitten. Vanuit het perspectief van het universum gebeurt er iets heel bijzonders op de aarde. Stel je nu voor dat jij van een andere wereld komt als mens, 300 miljoenen jaren toekomst, je bent hier naartoe gereisd niet met een afstand van A naar B, je bent hier naartoe gereisd omdat je met je buitengewoon intelligente brein, gedragen vanuit je hartkracht hier, een verschuiving hebt gemaakt met je biologische computersysteem naar een ander deel waardoor je een andere werkelijkheid kunt ervaren. En je komt hier ineens binnen in een soort voertuig en je kijkt om je heen en denkt: “Dit is dus die wereld waar ze het bij mij thuis over hebben gehad. Waanzinnige weelde, waanzinnige overvloed en zoveel tekorten en uitdagingen.” Er is heel veel onbalans. Dat geldt ook voor de natuur, ondanks dat er heel veel bossen worden aangeplant en er natuurlijk hele mooie projecten op de wereld gaande zijn, want daar mogen we het ook over hebben, het gaat niet alleen om negativiteit, het gaat erom de balans daarin te vinden, betekent het nog steeds dat de aarde wordt leeggeplunderd. Is dat nu heel ernstig? Nou nee, voor de natuur niet want die vindt altijd weer een oplossing. Als de mens op een gegeven moment uitsterft zal de natuur zichzelf gewoon weer herzien en weer opkomen. Maar wat voor rol hebben wij daarin? Wij hebben daar een hele belangrijke rol in. Wij zijn op dit moment op de aarde gekoppeld aan allerlei modellen met allemaal economische modellen, we hebben maatschappelijke modellen en die modellen zijn fors. Die modellen zijn een soort religie geworden. Want daar moet je je aan conformeren en natuurlijk hebben we wel een bepaald model nodig om orde te houden in een wereld, die natuurlijk enorm in evolutie is. We zitten in een transitie. In het moment waarover we nu spreken, heeft de wereld nog steeds leiding nodig, maar wel van mensen die competent gedrag kunnen vertonen en ook voelen dat het echt werkelijk offer brengen naar is…ook al zal een bepaald land daar economisch gezien een veer voor moet laten omdat we het globaal moeten doen, maar wel om te zorgen dat we naar een wereld toe gaan, die echt gedragen wordt vanuit het hart, waar de natuur centraal staat, de natuur is dus letterlijk onze voedingsbron, onze energie op deze wereld, en dat we ook durven zeggen van: “Kijk, wij zullen misschien wel 3 generaties in een heel chaotische proces kunnen verkeren, maar oké we hebben het er wel voor over.” Ik heb het er wel voor over. Laat ik maar vanuit mijzelf spreken. Ik heb het ervoor over en dat doe ik ook om alles te veranderen wat binnen het vermogen ligt van mij als mens hier als Martijn om te zorgen, dat het met mij en de natuur beter gaat en dat het met de generatie na mij beter gaat, maar vooral ook dat het gewoon beter gaat met de planeet.
Het gaat over dit onderwerp, het behoud en het herstel van het oorspronkelijke, menselijke potentieel en erfgoed. De aarde centraal stellen en dat doen heel veel mensen op deze wereld op een buitengewoon mooie manier, allemaal op de eigen manier. En daar is geen goed of geen fout in, daar kunnen we elkaar allemaal in stimuleren. Dat de aarde daarin een belangrijke rol speelt hoeven we elkaar ook niet te vertellen, maar er zijn op deze planeet mensen aan het stuur van het ruimteschip aarde, die de aarde een andere kant hebben uitgestuurd dan waar de aarde uit zichzelf naar toe zou willen. En wij zitten met elkaar op het moment hier in deze zaal, niet alleen in deze zaal en niet alleen in Nederland, maar over de hele wereld, in grote groepen komen we bijeen vanuit bewustzijn dat het anders kan, om ons gevoel van binnenuit naar boven te laten komen en het zo’n grote bekrachtiging te geven dat we voelen, dat we met elkaar echt dat verschil kunnen maken.
En de aarde is daar een sleutel in, de aarde vraagt ons letterlijk via ons bewustzijn
“kom tot leven, ga het leven echt inademen, stap uit de programma’s waar je in zit en ga eens kijken hoe mooi ik ben en dat jullie op mij rondlopen.”
Er wordt gezegd: “Ik kan me niet herinneren dat de oorspronkelijke staat van het menszijn hier is geweest op aarde. Hoe kan dat?” Dat klopt, dat is ook niet op deze aarde geweest. Dat klopt. De kronieken van het oorspronkelijk mensdom liggen in een ander universum en dat loopt hier dwars doorheen. Dus terwijl we hier met onze voeten op deze aarde staan, zijn we aanwezig op een andere aarde, maar die aarde is 100x groter dan deze aarde. Een metafysische aarde is dat.
Ellen stuurde en ik zat zo om me heen te kijken en ik zeg zo: ”Het is eigenlijk bijzonder. Daar staat een bordje en dat bordje zegt, als u naar rechts kijkt, die kant uit, dan is dat de werelderfgoedlijst. Als u daar heen kijkt. Dáár niet hoor, daar, de andere kant niet, dat hoort er niet bij maar dat wel.” En dat is eigenlijk waar het bij mij om gaat, dat de mens dus op dit moment collectief niet in staat is, maar we gaan die richting wel heel duidelijk in, om de planeet aarde als werelderfgoed aan te wijzen.
De broncodes van het hartbewustzijn van de oorspronkelijke wereld worden uitgedragen in elke realiteit – óók in deze werkelijkheid – via de natuurelementen, via de natuur.
Het is belangrijk dat we een bepaalde emotie terug krijgen die we kunnen voelen als we in het bos wandelen. Het bos voelen in je hart is een initiatie tot het terugkeren in de essentie van het leven.
Kijk naar de sterrenhemel, bloem of dier. Observatie daarvan roept iets op in je neurologische systeem wat je terugbrengt in je hart. Wat je waarneemt is in je bewustzijn aanwezig. De info van de ander wordt gedownload in jou. Aankijken is ook een soort download. De info die wordt uitgewisseld als mensen elkaar aankijken is afhankelijk van de manier waarop er wordt gekeken.
Wat wij zien als sterren zijn inlogcodes voor compleet andere werelden.
En zo ben ik in die kosmische verbinding terechtgekomen en dat is enorm. Mijn hele periode van zo ik denk een periode van zo’n 10, 11, 12, 13 jaar lag ik met alle mooie dagen buiten op het stretchbed met mijn ogen aan een telescoop geplakt, en dan ging ik ‘s avonds laat als mijn vader en moeder lagen te slapen, ging het grote klapraam open, zo’n groot klapraam en dan was het van “hé boefje ben je er nog?” En dan zei ik: “Ja ik ben er nog.” Ik had een boomhut gemaakt en ik lag de hele nacht sterren te kijken. En ik kan je vertellen, als je met aandacht naar de sterren gaat kijken, met aandacht, dan ga je dingen zien, dan gaan je hersenen anders werken. Niet even vlug zo naar boven. Als je een uur gaat liggen en het is een mooi heldere dag en er is geen maan en je gaat puur kijken, geen vals licht, echt in een schone omgeving en je gaat naar boven kijken dan is er op een gegeven moment iets, dan word je geraakt in je emotionele bewustzijn, emoties worden geraakt, en je gaat iets zien wat je zo bekend voorkomt en in dat moment weet je, ik ben niet van hier. En dat kan van heel diep binnenuit steeds krachtiger worden. En hoe meer je ervaart, ik ben niet van hier, hoe meer je ervaart hoe belangrijk het is dát je hier bent en dat je in deze wereld, hier, het menszijn komt terugbrengen. Want er komen grote veranderingen op deze planeet, zowel heel erg fijn en ook iets minder fijn en het is aan ons de keus, wij zijn de scriptschrijvers, welke richting we in willen gaan.
Het gaat dus niet zozeer om buitenaards contact maar het gaat vooral heel erg om het aardse stuk. En voor ons is het heel belangrijk om daar een positie in te durven nemen, dat alles waar ik het over heb en andere mensen het over hebben, dat het eigenlijk van hele normale omvang is, heel gewoon. Het is heel gewoon dat wij op de aarde aanwezig zijn. Het is wel heel bijzonder dat de meeste mensen op deze aarde zich niet eens bewust zijn van het feit dat ze op een prachtige aarde aanwezig zijn. Zoals we net constateerden tijdens het autorijden dat de ramen opengaan en dat het afval gewoon naar buiten wordt gegooid en die mensen praten gewoon door. Dus dat hele systeem hier bovenin, de biologische computer is zich helemaal niet bewust, we zijn ook niet boos aan het worden, de mens is zich helemaal niet bewust van waar ze zijn. De mensen zijn zich er helemaal niet bewust van een onderdeel te zijn van de natuur. Dus het raam open en hopla naar buiten. Ja.
Dus de Kracht van ons als mensen hier is de analoge werkelijkheid, een wereld van Liefde en Kracht en een wereld waar het gras waait door de wind, waar we een zaadje in de grond stoppen waar een boom uit ontstaat, dat we het dus werkelijk tot ons nemen in een werkelijke analoge werkelijkheid, echt ervaren in plaats dat er alleen maar een neurologische prikkel is.
Dan hebben we nog de Akal (?) beschavingen, dat is ook een menselijke beschaving. Die beschaving is heel erg bijzonder voor mij, vanwege het feit dat de wereld die daar is, echt letterlijk lijkt op de wereld waar wij nu zijn. Het enige grote verschil is, dat deze wereld, ja hoe zal ik dat eens zeggen, veel meer de kleur geel in zich draagt, wij hebben hier heel veel de primaire kleuren groen en blauw hè in de natuur, daar is veel meer de kleur geel aanwezig. Dus je hebt daar veel meer groen/geel gras. Hier is gras geel als het verdort, daar is het als het gezond is heel geel.
Er is een tijd geweest dat wordt hier op de aarde Atlantis genoemd, en dat is niet Atlantis uit de tijdlijn van deze aarde, dus dat is een ander hologram. Maar er is een tijd geweest, laat ik het maar even de Atlantis-tijd noemen, daarin leefden de mensen met een enorm vermogen en in een enorm autonoom-zijn. Zij leefden zo met elkaar, in een balanskracht, dat hun denken was helemaal zo zuiver en in balans, was zo in de aandacht naar elkaar toe en zo in de aandacht naar de natuur en naar eigenlijk alles wat er is, dat die kracht was zo gemeenschappelijk waarbij ieder wezen de eigen kracht uitzendt, die kracht is zo groot, dat er een bewustzijnsresonantieveld in en rondom de aarde was, wat wij nu kennen uit de kronieken van de boeken als (??) . . van kristalbewustzijn. Maar het is niet het kristal geweest, het is de menselijke gedachte geweest, de menselijke gedachte, gezamenlijk, die bewakend werkte op de planeet Gaiya. Die kracht die is zo ontzettend sterk dat elke kracht die deze aarde zou binnendringen de andere velden die binnen zouden komen, dus andere velden die onbalans hebben, die vallen spontaan uit elkaar.
Gaiya, aarde, heeft dus nog steeds de mogelijkheid om dat veld wat hier op de aarde ooit is geweest, terug te laten keren.
Deze radiobandbreedte kan weer in beweging worden gezet. Maar dan moeten de mensen wel beseffen dat zij de aanzet geven door hun eigen denken in lijn te brengen met de diepste kernwaarde, de kernboodschap en de diepste stroming en harmonie èn kracht, en geen zwevende wegvliegende wezens worden, maar terugkeren naar de verbondenheid met de aarde.
En in die tijd was Atlantis een ontzettend krachtig en heel helder en stabiel bewustzijn. Dat is ìn de matrix geweest waar ik nu over spreek.
De mensen kwamen tot zichzelf en als je beseft wat gedachten dus ook zijn, en als gedachten in lijn zijn met de hartsintelligentie, dan zul je zien dat gedachten een trilling zijn, hartstrilling èn hoofdtrilling, samenvloeiend naar buiten, die als een zo dusdanig krachtig veld functioneren dat elk veld wat afwijkt van het humanoïde bewustzijn evenwichtsveld, daar geen plek in kan hebben, kan niet.
Dit is kosmische wetenschap wat ik hier nu noem. Dit zijn kosmische teachings dat elke beschaving in lijn met de eigen wereld en de eigen beschavingen waar ze mee verbonden is, vanuit de harmonie en het evenwicht, zo’n krachtig veld representeert, zo’n krachtig informatiebewustzijn uitdraagt, dat daar geen plek is voor onevenwichtige gedachten. Zelfs als er iemand uitglijdt in een gedachte, stel…, dan wordt die persoon zijn/haar gedachte, direct, valt uit elkaar door het gezamenlijke veld van wat daar is. We hebben het hier over groepsformatie maar waarbij niemand ten ondergaat aan de groep.
We hebben het hier over in dit geval 8 miljard mensen die terugkeerden, even in Atlantische tijd gesproken, terug naar de gezamenlijke waarde van het leven, die voorbij alle verschillen gingen, door naar binnen te gaan, die voorbij alle formats gingen, maar de Matroesjka ingingen, naar binnen. Die elke … externe god aan de kant zetten, maar teruggingen naar binnen toe, wat verbindt mij met het leven en met het Nu. Waar ligt het gemeenschapplijke.
Als je ziet wat er in een aantal jaren over de hele planeet aarde gaande is, dat mensen dwars door alle modellen heen gaan prikken, voorbij het geloof, helemaal terugkeren naar zichzelf. Dus waar zou je mee bezig zijn? Zou je dan nog steeds dat doen wat je nu doet? Of zou je alles laten vallen en een maximale verandering brengen en alles in lijn brengen met wat je al die tijd hebt gevoeld, wat je al die tijd al wist, wat je al die tijd al bent en wie je ook bent. Wat je al die tijd bij al die andere mensen hebt gezien en al die tijd bij al die mensen hebt gevoeld, wat je altijd hebt ervaren bij de dieren en bij de natuur. Alles komt tevoorschijn en al die tijd heb je het niet gedaan omdat er een persoonlijkheid voor stond.
En we spreken en voelen heel diep als organische wezens over de kracht van de natuur, over de kracht van de dieren, de kracht van een steen, klei, een blad een boom, ja water wat ergens is. Jij sprak over de bijen, de gevoelens die het allemaal oproepen en het gaat niet om gevoelens, het zijn trillingsvelden. En die diep in ons verscholen liggen die komen in beweging als wij verbondenheid kunnen voelen. We voelen in de eenvoud hoe krachtig dat is. Hoe krachtig die organische trilling is dat je voelt hoe fijn het is om een wandeling te maken in de natuur of dat je voelt hoe fijn het is om een wandeling te maken door een bergachtig gebied of dat je in een trein zit en naar buiten kijkt en dat je voelt van ja ik zit wel in zo’n trein maar ik kijk naar buiten, moet je kijken naar al die natuur waar je doorheen rijdt en hoe mooi dat is.
Dus wij zitten in een systeem waarin we steeds keuzes maken, dus binnen het systeem, keuzes maken die ons binnen dat systeem houdt. Dat is de tijdlijn van het geld. We maken steeds keuzes binnen het systeem waarvan we eigenlijk al weten dat het niet is wie wij zijn, dat kan gewoon nooit door een mens bedacht zijn, even heel eenvoudig gezegd. Het kan toch niet door een mens bedacht zijn, dat is toch niet waar de mens voor staat? De mens staat toch voor om fruit te plukken en groente uit de tuin te halen en mineralen uit de natuur te halen en het lichaam te zuiveren en de geest te zuiveren en gewoon lekker te leven? Dus wat heeft geld daar dan in te zoeken, waar komt dat dan vandaan?
Dus je goed bewust te zijn van het stiltemoment dat je eigenlijk niks kunt horen en dat je iets anders daardoor voelt. En bij ons lijkt dat dan versterkt te worden als er dan ook natuur elementen bij komen, dus organische trillingen. Dus geluiden uit de natuur, dus vogels, als je onder de bomen zit en de bladeren hoort, en de grassoorten tegen elkaar aan hoort gaan, al die geluiden dat is eigenlijk wat wij in die toestand daarbij in je bewustzijn dat zit helemaal in je en hier wordt dat versterkt door de natuur. Dus er wordt eigenlijk ook aan ons dan via het informatieveld waarin wij leven meegegeven van werk ook samen met de natuur. Maar samen werken met de natuur. Heel veel mensen zijn ermee bezig maar die kennen de rust niet, die kennen ook niet het samen zijn in de rust. Dus het is een hele schakel, het is een schakel van dat je beseft waar jouw dag over gaat, dit moment nu hier, waarom ben je hier, jij bent hier omdat je in je eigen onderzoek aan het kijken bent van waar gaat dit leven nu eigenlijk over?
Het zijn natuurlijk plaatjes, het is waanzinnig. Ik heb een onderzoek gedaan op mijn manier. Het is op dit moment niet mogelijk om goede landbouw te bedrijven op basis van de structuur, die hier in Nederland is. Het is het hele departement, het hele ministerie van landbouw, die mensen zullen echt moeten vertrekken…. ja die mensen zullen echt moeten vertrekken als ze niet bereid zijn om diversiteit in de landbouw te brengen. En dat is ook nodig en dat is ook wat er gaat gebeuren als die mensen niet de oogklepjes af kunnen halen dat het ook anders kan. Het is echt nodig dat het anders kan. We kunnen wel degelijk allerlei gewassen door elkaar heen planten, dat weten we allemaal, maar het gebeurt níet.
Als je per vliegtuig Nederland in komt vliegen dan zie je direct een vierkant patroon met allemaal landstukjes, prima hoor, maar daar staan de aardappels, daar staan de boontjes, het is allemaal vierkant in hokjes en zo staat het ook in de winkel. En de natuur kent die vierkante hokjes helemaal niet, die kent gewoon diversiteit.
Voedselvergiftiging, nou ik denk niet dat dit heel gezond is. Als je de moeite neemt, de proef op de som neemt en je gaat gewoon echt goed biologisch aardbeitjes kopen en je doet ze in je mond en je proeft heel zuiver hoe die aardbei smaakt en daarna spuug je hem uit, je slikt hem niet in, je spuugt hem uit en je doet daarna een aardbei in je mond die besproeid is met allerlei pesticiden dan gaat je neurologische systeem gaat gewoon reageren. Je krijgt gewoon prikkels zowel in je smaak maar ook in je hele hersenschors voel je iets door je heen gaan. Het enige wat wij hoeven te doen is ons afstemmen op ons lichaam. Ons lichaam is een informatiedrager en ons lichaam weet exact wat wel en niet goed is voor ons.
Paar dagen geleden, ik denk, drie dagen terug, ben ik aan de gang gegaan bij ons in de tuin, en dat sluit aan op wat ik er nu over heb. Bij ons in de tuin staan 30-40 bomen, die best wel groot zijn geworden, dat zijn berken en als berken heel groot worden, dan worden ze aan de onderkant kaal en worden ze topzwaar. Als het hard gaat waaien, dan zie je ze heen en weer gaan, hoeft er maar dit te gebeuren en dan breekt zo’n boom af. Dus ik was bezig zo een beetje de tuin in balans te brengen, zodat alles weer een beetje meer ruimte en licht zou kunnen krijgen. Ik was aan de gang gegaan, wat ik eigenlijk al een jaar zou willen doen: ik wou een paar bomen eruit halen en een paar andere bomen extra ruimte geven, maar niet vanuit mijn denken, maar vanuit mijn voelen en de diversiteit, ook alles kan weer herstellen vanuit de bodem en zo.
Dus ik ging aan de slag en ik loop zo door dat perkje en al die bomen in e er staan allemaal klimplanten in. En ik voel, wat bijzonder dat allemaal is, dat dit stukje zo gegroeid is, misschien 5 meter, 6 meter bij 6 meter, dat stukje, waar ik stond, dit stukje heeft ook een oorsprong gehad. Ik sta nu er middenin, maar er zit nog een heel stuk voor. Dus er was ook een moment geweest, dat iemand of de natuur de bomen heeft laten groeien daar, en ik pakte de bomen vast daar en ik voelde gewoon, dat ze zijn daar neergezet. En ik sta daar met mijn ogen dicht, ik hou de boom vast en ik voel mezelf in de verbinding met mijn omgeving en iets door mij heen gutst: wie zou deze bomen geplaatst hebben? Niet dat ik dat hoefde te weten, maar het was meer de verbinding met wat er allemaal ligt wat je niet kunt zien. Ik stap daar wel in dat product, het eindresultaat, en ik heb de neiging om te voelen en te denken, ik moet dat veranderen. Dus ik verander iets in het script, dit zijn de levende wezens, een deel van het bewustzijn van de aarde. Goh, bijzonder, wie zou dit gedaan hebben, en ik wandel alvast zo door de tuin en ik zie al die andere bomen, er was hier natuurlijk ooit iemand geweest en heeft alle berken neergezet en struikjes geplant en zo, maar ja, ik heb alleen nog maar vorige bewoners gekend, maar al de mensen daarvoor dus helemaal niet. Dat was een hele krachtige gedachte in lijn met de verbondenheid.
Het duurde een anderhalf uur, ik zit met Ellen een kopje koffie te drinken binnen en de deurbel gaat. Wie belt hier nou aan? Vroeger zei ze dat nooit, maar als je op het platteland woont, dan is kennelijk zo een reactie op zijn plek. Dus vervolgens ze loopt naar de voordeur toe, de deur gaat open en ik hoor daar gepraat. En vervolgens gaat de deur weer dicht, ze komt weer binnen en ze zegt: “Er is iemand aan de deur en hij wil even door de tuin lopen, mag dat?” Ik zeg: “Ja, dat is iets waar ik geen antwoord kan geven, je hebt de deur opengedaan.”
“Ja, maar het is diegene, die het huis gebouwd heeft.” Leuk, ik loop ook naar de deur toe, natuurlijk kan dat. Dus ik loop naar de deur en er staat een man en een vrouw, een hele aardige, met de grote hoed, baard en een bril, heel vriendelijk en zegt: “Ja, ik ben die en die en ik heb dit huis vroeger gebouwd en ik zou het leuk vinden of hier een keertje door de tuin te lopen, even kijken hoe het nu is. Bij de vorige bewoners wilde ik het ook vragen, maar die was toen niet thuis en het was helemaal dicht gegroeid”. Ik zeg: “Ga lekker je gang, dus ik stel voor en we wonen hier ook pas een half jaartje. (niet helemaal weergegeven) Mensen vragen: Oh, even binnen komen, mag dat? Ik zeg: Natuurlijk, kom maar. En ze kommen naar binnen, en de man zei: Weet je wel, want ik ben door de tuin gegaan, weet je wel, dat ik diegene ben, die alle berken heb geplant. Dat ben ik geweest. Ik zeg: Zal ik je iets leuks vertellen? Ze gingen binnen in de gang en ik zeg, dat en dat en dat is gebeurd, en ik heb bij die bomen gestaan en heel diep in mezelf gevoeld, het gevoel dat er ooit iemand is geweest, of de natuur, dat het zichzelf heeft laten vormen, en ik voelde, de gedachte ging door me heen – wie zou dat hier hebben neergezet? “Nou, dat ben ik, dus.”
Maar het gaat hierom, wat in ons gedragen wordt, is dat wij krachtbewustzijnswezens zijn, dat wij in staat zijn om ons denken uit te lijnen in evenwicht, eerst naar het evenwicht toe en dan gedachten kunnen uitlijnen, op basis van een gevoel van verbondenheid met het geheel, dat je enigszins bewust bent van waarin je leeft, wat de situatie is waarin je leeft, zo goed plus als min, van het grotere geheel, en dat dan, op dat moment een instructie gegeven wordt als de krachtdrager – bam – aan het veld, deze werkelijkheid, waardoor in deze werkelijkheid reacties komen aansluitend op datgene, wat jij denkt, wat je voelt. En waar je heel streng in je gedachten in mag zijn, niet naar buiten, naar een andere, maar streng – serieus streng, een heel krachtig gevoel vanbinnen, komt dan een reactie, aansluitend op dat veld. En dit is de kracht, die we in ons dragen.
We weten dingen, die uit ons lokale bewustzijn weggedrukt zijn, waardoor we niet meer het idee hebben, dat we verbonden zijn met elkaar. Terwijl we wel met elkaar communiceren alleen het wordt “buiten” ons lokale bewustzijn gehouden waardoor we in een soort vereenzaming terecht komen, allemaal als mensen. We hebben vriendschappen, we hebben familie, we hebben verbondenheid, maar eigenlijk is dat het niet. Daar waar we vandaan komen is er een hele hechte, krachtige uitwisseling en gevoelsbewustzijn, wat de mensen met elkaar verbindt. En daar is de mensheid niet meer in aanwezig. Het is er nog wel, maar heel, heel op de achtergrond. Daar gaan we eigenlijk deze dagen (en alles wat we het met elkaar al hebben gehad) over, we hebben het veel over verbondenheid, maar wat is “verbondenheid”? Is verbondenheid afwachten, tot andere mensen iets voor je doen? Is verbondenheid het ontstaan van liefde, en dan maar wachten wat die liefde doet? Is het jezelf vervoegen in een groep, waar veel liefde aanwezig is? Gaat het dan een stuk beter met je? Voelt fijn, maar toch geen huis, wat dan? Waar zit het in jezelf? Waar zit het in jezelf, dat je van binnenuit een krachtige golf kunt ervaren, waar je de leiding inneemt, en waarin je in je gedachten zo krachtig aanwezig kunt zijn, in dat diepere gevoel, dat jij het doet? Dat veld op jou gaat reageren? Dat is eigenlijk waar het primair over gaat. En dan kun je alles zichtbaar maken, alles.
Alles in het universum, álles wat leeft, is met elkaar verbonden. Alle dieren, laat ik zeggen bv een Duitse herder. Alle Duitse herders op deze planeet staan met elkaar in verbinding, dat is een intelligentienetwerk. Dat is ook een biologisch programma, waarin de biologen nog niet precies weten hoe het werkt, maar ze hebben wel vastgesteld dat het invloed heeft op elkaar.
Dus alle bomen van een bepaald soort hebben invloed op elkaar. Als er een manipulatie plaatsvindt, als er een kosmische straling is, op een bepaalde plek van de aarde en daar worden alle bomen ziek van één soort, dan heeft dat invloed op de DNA structuur van de bomen die aan de andere kant van de planeet van hetzelfde ras aanwezig zijn, die niet gebombardeerd zijn door die radioactieve of galactische golven.
Dus ik zeg dat de DNA-bouwstenen van het leven, met elkaar in verbinding staan, radiofrequentie noem ik het maar, waardoor er dus altijd invloed is van het ene wezen van een bepaald soort op het andere wezen. Wat wij dus hier doen, heeft invloed, omdat wij iets aan het ervaren zijn in ons gevoel en in ons intellect heeft invloed op het gigantische bewustzijnsproces van al die andere mensen.
Het plantje voorbeeld: Als we nu een plantje hier neer zetten op de tafel en ik zou daar een takje afknippen en ik zou dat takje in water zetten en dan zou dat ook nog een plantje zijn, wat worteltjes schiet, dan kunnen we daar een stekje van maken. Ik vond dat als kind zo interessant, ik was in de eerste klas altijd aan het stekken, de hele vensterbank stond vol met stekjes. Ik kon maar niet loskomen van die grote kracht, dat ik gewoon een takje van een plantje af kon knippen, in een potje water neer kon zetten en dat dat plantje wist, ik ga worteltjes schieten en daarna ga ik in een potje met grond en dan word ik net zo groot als mijn moeder…ik vond dat fantastisch! En dat zijn natuurlijk bouwstenen, dat ligt in de programma’s van de fysieke, van de cellen en het DNA opgeslagen. En dat is natuurlijk geprogrammeerd, dat is een programma. Als ik dat afknip en ik doe dat in het water, het plantje met worteltjes en al, dan wordt dat plantje dus gewoon uiteindelijk net zo mooi als de moederplant. Je zou dat kunnen omschrijven als moederplant, oorspronkelijke plant en je zou kunnen zeggen het is een kloonplant. Het is niet werkelijk gekloond een op een, maar het is een deeltje van die plant die in een andere locatie opgroeit. Nou, nu is het zo dat ik dat plantje in mijn voertuig zet, ik switch naar een ander veld, een ander universum, ik kom daar op een aarde, een wereld die net als de aarde uitziet, ik zet dat plantje daar in de grond en dat plantje gaat opgroeien. En prachtig…dat plantje staat in verbinding door de intermoleculaire ruimte, met het oorspronkelijk plantje, het universum is onlosmakelijk bewustzijn en alles wat er dus op de aarde gebeurt, heeft invloed op dat plante daar. Dat is bijzonder….
Nu ga ik daar een laboratorium opzetten op die planeet en ik ga genetische modificaties aanpassen in dat plantje. En ik ga zorgen dat de codes van dat plantje worden gemanipuleerd. Ik ga dat plantje een andere betekenis geven in de opzet van de natuur op die planeet, want ik heb namelijk andere bedoelingen met die planeet, ik heb zo’n andere bedoeling met die planeet, dat ik dus wel dat plantje nodig heb, voor het slagen van een experiment en ik ga dat plantje zó aanpassen, dat de functie van dat plantje anders wordt, dat de talenten van dat plantje anders wordt, dus de eigenschappen van dat plantje worden anders en vooral ook ga ik de kracht van het plantje hoe het zichzelf kan door kopiëren en hoe het zichzelf kan ervaren, ga ik zo aanpassen dat het plantje niet meer weet, dat het een historie heeft, die dus afstamt van een andere wereld. Nou ingewikkelder als dit kan ik het niet maken…(lach)
En dan heb ik het op z’n simpelst gezegd. Wat er gebeurt, is dat bij de aanpassingen van dat clone-plantje, dat stekje, dat de oer plant, waar dat plantje vandaan komt en al die planten die op die oer planeet leven, dat daar iets wordt gemerkt in de cellen van het bewustzijn van dat plantje. Wat daar wordt gemerkt is dat er zonder toestemming iets wordt aangepast in een andere werkelijkheid, waar de ziel van dat plantje niet in zit, maar dat dat alleen een fysieke gebeurtenis is en dat dat effect heeft op de oorspronkelijke wereld en dat dat plantje dus voelt dat háár codes, ik praat in de vrouwelijke vorm in dit geval, ook worden aangetast en dat de aantasting van de oorspronkelijke codes zorgt voor degeneratie, dat je letterlijk het programma in werking krijgt dat het vermogen van het plantje ook wordt omgezet en er letterlijk een gevecht ontstaat, tussen de innerlijke vermogens van dát plantje van die grote bewoonde wereld en die wereld waarvan jij niet weet waar die is.
Wij zijn van oorsprong die moederplant. Wij zijn van oorsprong de galactic beings, “the original human species”. Wij hebben een evolutie achter de rug en we zijn voor 100% geëvolueerd naar een mensdom, die zo krachtig en dienstbaar is, dat het zijn weerga niet kent.
De kronieken van het oorspronkelijk mensdom liggen in een ander universum en dat loopt hier dwars doorheen. Dus terwijl we hier met onze voeten op deze aarde staan, zijn we aanwezig op een andere aarde, maar die aarde is 100x groter dan deze aarde. Een metafysische aarde is dat.
Ik heb hier een ander plaatje als een fractal, dat is in feite een geometrisch veld. Er is een tijd geweest dat wij dit soort beelden heel goed konden begrijpen. Nu proberen we te bedenken van wat het betekent hè, wat is een fractal. Maar het zijn in feite allemaal uitstulpingen, voortdurend van creaties. Dat zijn de gulden sneden die je ook in de natuur terugziet hè, hoe de cellen zich delen, hoe gevoelens, geluidsfrequenties, beelden, hoe dat zich als het ware uitrolt. Wij zitten ergens in een bepaald deel van het universum in zo’n uiteinde, daar zijn wij uiteindelijk in beland en wij kunnen niets anders dan in die vorm, in die boom bovenin, een nieuwe tak schieten, boem. Daar komt ie hè, het knopje uit die boom. En dat is een natuurlijk proces, dat is een proces uit de schepping. Dat is een proces, een logisch kosmisch proces en een logisch hartbewustzijn proces, dat dat gebeurt. Dus dat gaat gewoon door. En hoeveel mensen ook proberen om takjes af te zagen van die boom van creatie, het zal altijd doorgaan. En dat is bemoedigend. Als je mij zou vragen: “Wat vind jij het meest bemoedigende?” is het feit dat wij die boom van het leven zijn, van de schepping en dat wij, wat er ook gebeurt, hoeveel beschadigingen we ook hebben opgelopen, altijd weer, altijd, elke seconde, elke nanoseconde van de dag, het vermogen in ons dragen om met onze aandacht, aandacht van het hier en aandacht vanuit het gevoelsbewustzijn naar de onderdelen te gaan waar wij verandering in willen zien.
Nou ik heb al eens eerder gesproken over het sacrale veld van de aarde zoals ons lichaam een uitstulping is van een veel groter veld, zo is de aarde op dit moment van buiten gezien ook een uitstulping van een veel groter veldbewustzijn. En al die fantastische beschavingen die komen niet op de aarde aan zoals wij dat nu zien. Het uiteindelijke resultaat is dat ze daar in aan komen en dat ze zich afstemmen op onze frequentie. De aarde heeft, net als wij, ook aurische velden en lichtvelden, is enorm groot. Wij zien dat niet. Op de aarde zijn heel belangrijke punten waar de rest van het morfisch veld mee in verbinding staat. Dus het loopt van binnen naar buiten. Ik weet niet of jullie wel eens hebben gehoord van een vrije energie generator, maar het werkt in feite met het torusveld loopt dat zo, zoals wij het nu kunnen zien in die vorm. Het betekent dat we van binnenuit van de aarde zoals wij haar binnenkant van de aarde nu zien, dat is onze intentie als galactische beschaving, brengen wij energie in het planetaire veld, in het atmosferisch veld, maar ook in het lichtveld van de aarde. En wij zijn de initiators daarvan. Wij doen dat zelf. De mens doet dat zelf.
En de vraag is, hoe zouden ze dat zien? Wij zien de aarde zo. Dee aarde zien wij als een prachtig mooie planeet. En het klopt, want dat is het veld wie wij zijn, 5dimensionaal, waarbij wij een deeltje van de 5de dimensie al niet eens meer kunnen zien.
Als je de aarde op een audische manier gaat zien dan zou je kunnen zien dat de aarde licht om zich heen heeft. Het is puur een illustratie maar wel een hele goeie illustratie omdat het iets is wat je ook zelf zou kunnen waarnemen. Dan zou je iets meer dan dat vermogen gebruiken dan alleen het fysieke bewustzijn, noem het paranormaal of wat [voor woord] je het wilt geven, dan kun je lichtvelden daar omheen zien.
Maar zou je dus iets anders gaan kijken, zou een groter deel van je bewustzijn, van je brein laten we het maar even brein noemen het is het eigenlijk niet maar het is het fysieke brein, zou er een groter deel aangaan om frequenties te kunnen laten zien oftewel je neemt ze waar, dan zou je kunnen zien dat de aarde in de eerste plaats een frequentiepatroon is, wat je uit kunt beelden in een geometrisch veld. Het is een trilling net als die zandkorrels die een Mandela worden als daar een toongenerator onder ligt.
Elke frequentie, of dat nou een gedachte is of een gevoel, heeft een vorm, een vorm van hoe zich dat uit. Dan zou je kunnen zien dat deze realiteit buiten de vijfde dimensie opgebouwd is uit een geometrisch veld. Zou je het iets vergroten, zou je vermogen nog meer toenemen dan zou je kunnen zien dat er buiten het geometrisch veld ook nog iets is. En we kunnen concluderen, verrek zeg we zitten eigenlijk in die skippy bal. We zitten in die aarde, zelf. Wij zijn zelf in die aarde, wij zitten er middenin. Want die aarde is opgebouwd uit een gigantisch bewustzijnsveld wat we niet kunnen zien. En ineens ga je het zien. Ineens zie je dat daar omheen ook allerlei lichtpatronen zijn. En als je nog meer ziet, dan kun je zien dat die geometrie op zich verandert in een veld, in een frequentie.
Je gaat steeds grotere en hogere resonanties waarnemen, die zich omzetten in beeld en vervolgens ga je de realiteit die er omheen ligt ook zien, en dan blijkt ineens dat het hele universum er anders uit ziet want je neemt niet alleen je aarde waar, maar alles neem je anders waar. Je kijkt elkaar in de ogen en je ziet ineens een Goddelijk iets van jezelf in de ogen van een ander.
Want je ziet werkelijk veel meer dan dat je ooit voor mogelijk hebt gehouden. En de volgende stap die erna komt kan zijn, dat je zelfs ziet dat die aarde, dat veld hiervoor, dat lichtveld, dat er allerlei verschillende bewustzijnsvelden van de aarde over elkaar heen zijn. Dat die aarde bestaat multidimensionaal uit allemaal velden gelijker tijd [dat die aarde gelijker tijd multidimensionaal uit allemaal velden bestaat]. En dan is het maar de vraag: op welke aarde landen de buitenaardsen?
En als je nog verder uitzoomt dan zou je ook nog dit beeld kunnen krijgen en zou je het nog verder uitzoomen dan zou je zien dat alles wat er omheen ligt ook weer een onderdeel is van een geometrisch veld. Want ook dat is weer een frequentie, ook dat is een resonantie.
En uiteindelijk zou het kunnen zijn dat de vorm daar op een waanzinnige wijze iets zou kunnen betekenen in de vorm van dit bijvoorbeeld.
Het maximale wat wij zouden kunnen waarnemen terug in ons hoofdelijk, oorspronkelijk vermogen, dus dat veld, daar detecteren wij de aarde niet zoals wij het hier nu zien. Daar detecteren we alles op een andere manier en toch als we in dat veld zitten, in dat bewustzijnsveld, volledig operationeel, dan zullen we dat op een gelijkwaardige manier interpreteren als wat we nu doen.
Nu zitten wij in de totaalslag terwijl als we in die taal zitten, gevoelsmatig en intellectueel ook, dan zullen we die realiteit, dan gaat de ene weg en de andere er voor in de plaats, dan zullen we die realiteit als een volkomen vanzelfsprekendheid zien.
Dieren
Vraag: Er is een soort apen, op Bali meen ik, die pakken brillen en telefoons etc af. Die krijg je pas terug als je voer geeft. Voor één pinda doen ze ’t niet, wel voor een zak pinda’s. In hoeverre is daar nog de natuur aanwezig?
Martijn: Nou dat is een hele interessante vraag natuurlijk. Kijk we leven nu in een massa gecontroleerde werkelijkheid. Dus de dieren reageren letterlijk op de hoeders van deze aarde. Als wij op een gegeven moment stoppen met dit gedrag, dat wij dus ook claimen, dan zullen we zien dat het gedrag van de dieren ook verandert. Deze hele werkelijkheid waarin wij leven, is überhaupt mogelijk doordat er humanoïde rassen hier leven. Dus als de humanoïde rassen veranderen met hun bewustzijn in hun hele systeem, dan zullen we ook merken dat de dieren veranderen. Dieren geven letterlijk uiting aan wat er aan bewuste wezens zich laat zien, ons gedrag. Dus dat is ook niet oorspronkelijk. Beslist niet. En dat voelen we ook. Hoe bewuster je wordt, hoe meer je dit gaat voelen, ook als je in de dierentuin bent. Je voelt hoe kunstmatig alles is. Dat je de dieren gewoon uit de kooien wilt halen als het ware. Gekke oproep, maar je voelt het. De dieren kopiëren ons.
En dat zit nog dieper in elkaar, want als je naar de kwantum hologrammen kijkt hoe alles in elkaar zit, dat er een basis hologram is van dit universum, waar allerlei omleidingen in zitten, dan kun je rustig zeggen, dat ieder mens een eigen hologram ervaart. Dus jouw hologram is een ander hologram dan dat ik ervaar. En jouw hologram dat je thuis ervaart is een ander hologram dan dat ik ervaar. Ja je kunt zeggen, we ontmoeten elkaar, maar dat zijn allemaal bypasses, omleidingen die worden gebracht in het systeem en de dieren reageren uiteindelijk niet zozeer op het collectieve bewustzijnsveld, maar vooral op wie jij bent.
Uiteraard hebben we atmosferische bevuiling, hier zijn een paar plaatjes die de revue mogen passeren, wereldzeeën vol plastic, we hebben allemaal waarschijnlijk ook gelezen over die aangespoelde vissen die vol zaten met plastic. Dat wordt dan eventjes snel gepubliceerd en vervolgens horen we daar niets meer over. En waarom niet? Hoe ernstig is het als potvissen of grote vissen vol zitten met plastic, dat ze de wereldzeeën leegeten met afval wat daarin terecht komt. Het zijn wel elementen die erbij horen.
Hoe komt het dat je hier bent of hoe komt het dat je bezig bent met het onderzoek in jezelf?”dat heeft te maken met je diepste verbondenheid met het leven……er ligt iets verscholen in jezelf, een heel diep weten, een frequentie van zijn en dat ervaar je in je leven als een vorm van verbondenheid en aanwezig zijn en aandacht hebben voor…en als voorbeeld, iedereen weet dat de dieren het op deze aarde hier niet heel erg makkelijk hebben en dat de dieren hoe ze leven en hoe hun energieveld zich gedraagt nagenoeg geen aandacht krijgen van de oorspronkelijke houders van Gaiya…dus de betrokkenheid naar de dieren dat je voelt dat ze brandstof en voeding nodig hebben, jouw aandacht, het zou dus een betrokkenheid kunnen zijn wat een bron- of een krachtgevoel is…
Bron: Martijn van Staveren
Responses