licht | Gedicht op piano | Moniek van Pelt en Quinten Spakman

(Earth Matters) Het gedicht LICHT – uit de nieuwe bundel wezenskunst – wordt in deze video voorgedragen door Moniek van Pelt. Quinten Spakman begeleidt haar op piano. De pianoklanken zijn geheel geïmproviseerd en geïnspireerd op de gedichten van Moniek.

Gedicht uit: wezenskunst

.

.

.

Quinten Spakman over zijn muziek: 

“Muziek is een wereld met oneindige mogelijkheden en combinaties. Als muzikant speel je met de mogelijkheden van de wereld van klank en ritme, het is een wereld vol inspiratie en plezier. Mijn naam is Quinten Spakman en ik hou van klank en muziek, maar ook van stilte en rust. Vaak ben ik op zoek naar de rust en ruimte tussen de klanken in. De afwisseling van geluid en stilte is de maatstaf. Het één zijn met de toon en klank tijdens het spelen maakt dat degene die luistert een openheid en eenheid hoort. Het laten indalen van het geluid is als het ware de kunst.

Improviseren is het spelen met ritme, klank, melodie, en harmonie, waar er misschien wel een idee is van wat je gaat doen, maar er geen vastomlijnd plan. Het kan alle kanten op, en daardoor is de openheid te voelen in het spel, net als de spanning die dat mee kan brengen. Door niet van blad te spelen, zonder noten, hoef je als muzikant de muziek niet te belevendigen, omdat de spanning van het moment er al in zit.

Er zijn zoveel mogelijkheden, klanksoorten, en melodieën. Daarmee zijn in toon en klank, vele dimensies te openen. Je gaat als je ware voorbij de bestaande structuren, waardoor alles gaat stromen. Het is elke keer een unieke beleving, waarbij je helemaal in je eigen rustpunt kunt komen en daarvan kunt genieten.

Natuurlijk ben ik niet alleen een muzikant, maar het boven geschetste beeld is wel mijn beleving van muziek in de persoon van Quinten Spakman. Meer informatie daarover is te vinden op mijn website: www.quintenspakman.nl

LICHT

ben jij het.. licht.. die me zou leiden naar een bron
en ben jij het dan.. donker.. die me afleidt van portaal
wie zou ik zijn zonder jullie
en wie zouden jullie zijn zonder mijn verhaal
en als jullie elkaars maskers dragen
wiens zegen, opgang en glorie eren jullie dan
zijn jullie ooit te begrijpen
langs de schaduw van een gedachte

een gedachte die zichzelf doet leven
in onderverdeeld, verscheurd en gebroken
en uiteindelijk mijn levenscontract ontbindt
het scheidt Mij- van- Waar- Mens

jullie zijn me toebedeeld
om net niet in zicht van wezen-rijk te raken
want van oever tot brug
ik vind er eerst iets van jullie terug

wie is die hand, die sturing, dat brein
die over pracht heerst
die mij vraag doet lijken
in verlangen naar origine

er is geen lijn
geen tunnel
geen wachtgebied
geen wisseling
geen samenhang
geen herschepping
geen omvorming
die de één bij de ander brengt
en mij bij jullie

leegte ontstaat niet bij afwezigheid van dit licht

wezenrijke beschaving wacht niet op ons
vol wasdom kijkt niet langs het samen der namen
creatie is niet afhankelijk van denkbeelden
en wakker zijn leeft niet in de droom
zoals ware groei zich niet laat aanzien voor geschiedenis
en helder zich in geen straal laat bedekken
waar licht niemand buiten het eigen zelf tot leven wekt
en de eindeloze mogelijkheid zich niet stationeert op een brug

werkelijke schittering overstijgt geen tijd
en verdeelt ons niet
zoals donker helder nooit overtreft
om historie te verslaan
ware schepping ons niet maakt en breekt
een open wezen ons niet overvleugelt
geen waarheidlievend licht ons overstraalt
en geen openhartige god ons ontstijgt

nee
WIJ
ziel en zalig
voorbij klei en humus
vertelling, timbre, taal

zie ons voor g o d aan
in de vorm
die in wezen handelt
en je vindt
doorschijnend
helder ziend
begrijpelijk
ondubbelzinnig
onbetwistbaar
en
zuiver
schitterend
natuurgetrouw
leven
rijk

LICHT

Bron: Earth Matters

Related Articles

Responses