De gezonde mens

Een mens gezond noemen, is als een vogel zeggen dat hij kan vliegen. De vogel weet dat zelf echt wel. De mens ook. Alleen dat weten als informatiebron is in een onbereikbare sfeer geplaatst. Het kan menselijkerwijs niet voluit benoemd en geleefd worden, zolang we de taal om ons erin te uiten niet meer kennen

De mens is gezond. Ons denken gaat al snel aan de haal bij deze zin. En vervolgens onze waarneming. Het doet iets met ons. Maar wat eigenlijk precies? Er ligt een belichaming aan betekenis achter. Er ligt verlangen en hoop achter, of teleurstelling en wanhoop. Al deze gevoelens zitten vast aan pijn. We willen zo graag, we zouden zo graag.. gezond.

Gezond, rond, gezoend door de zon, heel, warm, betekenisvol, echt, levend, thuis, samen, voelend, rijk ..

We zouden zo graag zonder die niet goed te be grijpen dualiteitssfeer tussen ons, die altijd weer op een dag afstand brengt, iets zieks, iets broos of iets levenloos. Eigenlijk zouden we kunnen zeggen dat de sturende brein sfeer waarin we leven niet zo gezond is voor de mens. Het brengt ons in de war, aan het twijfelen, het laat ons verdrieten en lijden. En aan wat precies? Aan mijn pijn of is dat ons aller pijn? Is dat gezond? En duidt deze pijn niet het ontbreken van iets essentieels? Misschien komt dat omdat deze twijfelsfeer niet is wat we diep vanbinnen voelen. Er lijkt nauwelijks of geen verbinding te zijn tussen binnen en buiten.

En dan komen de bruggen, zoveel bruggen. Voeding, psychologie, mythologie, geneeskunst, therapie, religie, wetenschap, noem maar op. Zoveel mensen zijn gericht op gezond.

De focus op gezond en op het licht, geeft juist ongezond in zicht. Een ongezonde hang naar leven buiten jezelf. Naar een op te lossen werkelijkheid. Een te veranderen sfeer. Waarom moet de mens hier eigenlijk zonodig ver anderen? Waarom is dat?

En wat is dan een brug? Is een brug niet zoiets als terug naar jezelf en vrij van elke invloed sfeer van buiten? Hoe zonnig en beloftevol dat buiten ook kan klinken, het raakt niet aan jouw eigen zon vanbinnen. Niets raakt aan jouw zon in jou. Alleen jij kan stralen zoals jij straalt. Autonoom. Onafhankelijk. Vrij. Zou dat het ge zon d zijn waar we zo naar verlangen?

Vrije waarneming laat de mens vrij. Vrij van de betekenis, waar we constant in de duale sfeer mee in gevecht zijn. Vrij moet een onvrije variant kennen, anders mag je als mens geen betekenis tonen, ofwel een bekentenis van afkomst ondergaan. Het lijkt op een biecht, waarin je moet vertellen van waar je vandaan komt en wat je gedaan hebt, terwijl het niet jouw verhaal is. Gezond? En wat is afkomst anders dan jouw diepste gevoel van zijn, je gevoel voor wie jij nu bent. Energie die nergens zo beschreven staat, omdat dit gewoonweg niet kan. Niet in je familielijn, niet in je dna, niet in je medisch dossier, niet in je burger service nummer, niet in een ster.. gewoon nergens. We kunnen ons niet eens exact herinneren met velen, wat de betekenis is van afstamming. We hebben de beelden niet. We kennen de informatie niet. Het ontbreekt ons aan betekenis.

Heeft het dan zin, om met vorige levens aan de slag te gaan of waar de focus maar naartoe uitslaat in angst voor vergetelheid, als we niet hier en nu kunnen voelen van wat er over is aan gevoel? Van wat er nu uit ons binnenste naar boven wil borrelen aan echtheid?

Misschien is dat wel de meest gezonde beweging om te maken, gewoon voelen simpel ergens zittend bij een rots of een boom, van wie jij bent. Niet langer dansen om de kern heen, uit angst voor lijden. Uit angst voor on-gezond. En ongezonde mensen worden zo snel opgesloten in fabrieken, inrichtingen, ziekenhuizen .. Re-integreren moeten we. Bij wet Gezond. Vreemd soort wetmatigheid, die ons vasthoudt in die sfeer, waarin het leven niet voluit gevierd kan worden.

Veel mensen leven hier op aarde middenin de sfeer van lijden en dood. Om het een levensrijk te noemen is niet passend bij het beeldenformat, de gezonde dwangmatigheid oogt meer als een dodenrijk. Deze sfeer opent zich niet zomaar. Alleen als jij en ik stoppen met ver anderen: Ons ver houden van de waarheid diep in ons en ver van anderen. Ver van samen. Dat betekent dus stoppen met gestuurde waarneming die ziek maakt, om vervolgens in het spoor van gezond gezet te worden. Op levenslang gezond dieet, om dan als lijfelijk beeld te verdwijnen. Daar waar jouw zon niet mag in-schijnen, is het beeld nooit echt geweest. De beelden waren gericht op de werkelijkheid gezond, die uitzendt dat je je eigen zon moet negeren. En letterlijk dat zul je zien in de beeldenreeks die aan je identificatie geplakt is.. je beeld zal ondergaan nog voor hij zich naar jou heeft gevormd. Omdat jij de schepper niet was van dit beeld, wordt voor jou bepaald dat jij levenslang tijdelijk in functie bent.

De vraag van kracht is of het hier wel mogelijk is voor scheppers om te Leven? Zolang de werkelijkheid op aarde zich toont als een vorm van experiment is de energie niet vrij voor de vrije mens. Er is geen open gevoel voor thuis te leven hier. Bovendien kennen veel mensen een andere planeet als hun thuisplaneet. Misschien is het effect van de zo vrij mogelijke waarneming genoeg voor de experimentele fase, om zich te bevrijden van de gedwongen evolutiestatus, en in vrijheid leven te vervolgen en evolutie een vrije loop terug te geven om zich koninkrijk te vormen. Daarmee zullen veel mensen terugkeren naar hun eigen reeds bestaande koninkrijken in de kosmos (lees ook het gratis eboek: De designers van ons experimentele universum, de Huargardiaanse beschaving).

Het gevaar van de eeuwig therapeutisch gerichte focus op het zelf is groot. Het laat de mens dingen doen, zeggen en denken die er nu niet zijn. Het trekt de mens terug naar het oude en bedachte ‘vertrouwde’. Naar een soort verleden die niet echt bestaat. Het is niet de plek waar de mens, welke mens dan ook, vandaan komt. Het is niet wat MENS betekent. Mijn Eindigheid Niet Storen komt als betekenis voort uit een duale opengeklapte leefsfeer. Het is een technologische vertaling van menszijn, die niet uit de menskern is voortgekomen. Het label gezond is daarop geplakt, als een soort bedrading waar wij informatie uit ontvangen van wat wij moeten denken, mogen denken en wie en waar en met wie wij zullen zijn. 

Niks is eeuwig als echtheid naar voren treedt. En alles is eeuwig aan echtheid.

Belichamen wijzelf de betekenis van zijn, dan zal geen mens ons meer kunnen ‘gezonden’. Gezonden als werkwoord is een zeer ongezond soort gewoonte. De energie straalt via een soort vergrootglas collectief naar het individu toe. Om de mens maximaal af te zonderen van de kosmos. Mensen willen er elkaar erin duwen, eruit redden, overschrijven, zieken, tarten en zelfs doden. We hebben op aarde ernstig rekening te houden met verschillende soorten waarnemingen die naar ons toe gezet worden. De bedachte vrije aardse waarneming, de gevoelde aardse pijnwaarneming, de gevoelde aardse vrije waarneming.. En dan is er de kosmische vrije waarneming van buiten deze sfeer. Niets kan zich meten, tegenwerken of ’samenwerken’ met, als het gaat om deze volledig op zichzelf staande waarneming, vrij van het aardse bestaan. Het is het meest ruimtelijke gevoel voor zien en zijn die er bestaat. Precies in deze energie laat een woord als bevrijding zich open vouwen.

Vaak is het een mix van waarnemingen die de mens op zich af krijgt, grotendeels via de spiegel van het aardse menscollectief! die niet heel gezond is voor, die niet goed resoneert met, de gemoedstoestand van de kernzon. Demping is eerder het gevolg dan stralen. Het verzanden in uitleg, de verwarring die de vragen zenden, de onmacht en het redden, het eeuwige zoeken naar de oorzakelijkheid van bestaan.. het toont het gestuurde gezond in de mens en naar de mens. Het leeft in alle mensen hier op aarde, het is onderdeel van het programma -eindig mens zijn-.

De groepsspiegel is genadeloos in onbewustzijn; de gedempte zonkracht moet doorgegeven, tegen elke prijs! En in Bewustzijn is er geen spiegel en geen groep. Uitersten. De mens die gezond wil zijn raakt gevangen in uitersten. En hij denkt dat hij het zelf wenst. De mens die denkt dat hij gezond is, is ziek. Hij lijdt aan gedachten van gedachten van gedachten van gedachten ..

Een mens die weet, die diep vanbinnen voelt, dat hij als zij gezond is, die treedt in/ is in verbinding met echte levenskracht. Kracht die diep in hemzelf huist en zich in het moment openbaart om vrije informatie te tonen. De gezonde mens laat zijn aards gespiegelde zelf met rust en daarmee ieder ander. Hij laat zichzelf los zijn van elke vorm van ver andering, ver betering, vernieuwing en dus van de aardse- mens- gezondheid. Hij denkt niet om en anders en hij is niet vatbaar voor licht en de verlichten.

De aardse spiegelzelf maakt van de mens een spiegelheler. Ooit noemde ik mijzelf even zo. Het leek een steppingstone, maar dat was het niet. Het was een afleiding door de belofte aan licht die iemand me ooit spiegelde in informatie overdracht rond het onderwerp quantum fysica. Licht lokt, het liefst met krachttermen en toverformules, die precies de mens aanspreken op de kracht die open wil op dat moment. En allang geopend zou zijn, als de waarneming, in dit geval de mijne destijds, vrij genoeg was geweest. Maar dat was het niet. Zo drijven mensen in een bad van bubbeljaren voorbij, zeepbel na zeepbel doorprikkend. Hopend op ver andering. De vervolmaking van de puzzel van de gebroken spiegel.

Die spiegel is hartstikke heel. Hij toont onze gebreken namelijk tot in het perfecte. Op het gerobotiseerde af. De spiegel staat symbool voor programmeringen, die zich doorkopiëren in de menselijk ogende systemen. Het is net als met oude verhalen, ze blijven maar overgeleverd worden. Bijna niemand sluit de boeken nu eens en zegt.. en nu is het klaar met deze verhalen die we geschiedenis noemen. Uit. En als ik los kijk van de spiegel in mijn ogen zelfs nooit geweest. Ik hoef geen verhaal, ik ben het zelf. Hier ben ik. In mij leeft verhaal. Het heeft weinig tot niets te maken met deze spiegelwerkelijkheid. Hoe ik hier gekomen ben, het zal je verbazen. En zolang jij bezig bent met gezonden, zal het je niet kunnen raken. Tot een dag, misschien schijnt de zon ineens helderder dan ooit, dat het mensbesef ontwaakt en je voelt vanbinnen dat je ook een eigen verhaal hebt. Eén die vooraan staat en in de voorste linie. Het is de meest gezonde beweging die er bestaat en ook de meest levende. Op commando beginnen te ademen en ermee ophouden is niet wie we zijn. En er is niets die jou kan vertellen hoe gezond jij in wezen allang bent. Mens van de planetaire werelden, hoeder van de kosmos, vrije reiziger; welke gouden zon leef jij?

moniek

Klik hier voor meer gevoelsbeelden