Door wie word je bezocht, als je overleden moeder, zus of broer iets heeft laten horen?

Fragment uit de belevingenserie van Martijn van Staveren “Buitenaards contact is werkelijkheid” in Groningen (9 juni 2023)

(Martijn van Staveren) In deze wereld, een wereld als deze, heb je te maken met een collectieve intelligentie wat bij deze werkelijkheid hoort. De Indianen noemen dat de Cloud People, dat je neurologische bewustzijn, dat is de identiteit als jij dus achterblijft en iemand anders overlijdt, dan uit de plek als jij het waarneemt, dan zie je dat die persoon overlijd en gaat de drie dimensionele intelligentie van die persoon, hoort bij het lichaam, is de persoonlijkheid, die gaat als het ware in water op. Die wordt eerst verbrand of je gaat de grond in, je lichaam, maar uiteindelijk zijn we allemaal watermoleculen en keren terug in de waterintelligentie van de blauwe planeet van deze wereld. En dat gaat ook in de Cloud, dat is een digitaal woord, de Cloud, maar is echt in het Engels -De wolk van het leven- daar liggen alle facetten van iemand opgeslagen.

Op het moment dat jij nou hier weggaat uit deze werkelijkheid, dan word je driedimensionale persoon, Martijn van Staveren, driedimensionale persoon, de identiteit van het lichaam en dus ook het denken, dat stoffelijk bij dit lichaam hoort, dat blijft aan de aarde verbonden en gaat op in het veld van de aarde. Wat je dan zou kunnen zeggen als je iemand tegenkomt, iemand die weer terug keert naar deze wereld, dan zijn dat eigenlijk, komt uit het collectieve intelligentie van de aarde maar dat is niet de persoon zelf. Omdat de persoon, het Wezen, de persoon zelf uit een andere wereld, die is niet overleden, want die moet je bekijken vanaf die plek van de persoon. Is een complete andere werkelijkheid, die merkt dat de werkelijkheid losgaat en die blijft gewoon overeind en wordt alleen maar completer en vollediger en is in een andere dimensie. En als je daar nu naast zou staan en je zou samen die reis maken, dan zou je samen als je alle twee ook samen bent vertrokken of door de parasitaire besmetting bent gegaan waardoor je bent ingepakt door deze dimensie, als dat de route zou zijn dan zou je samen overlijden en de parasitaire besmetting uit je wegtrekt, dan kijk je naar elkaar en zeg je van uh.. nou.., daar zijn we mooi vanaf. Ik heb daar geen andere woorden voor. Mijn uitspraken zijn verbonden aan de situatie NU op aarde.

De aarde is een NO GO ZONE. Dat is waar de buitenaardsen helemaal niet staan te springen om deze wereld in te gaan. Deze wereld wordt gezien als een heel zware, zwarte zwerm, een parasitaire infectiehaard. Alle beschavingen die de aarde bezoeken doen dat op uiterste zorgvuldigheid en zijn zich heel erg bewust van wat er kan gebeuren en er zijn behoorlijk wat buitenaardsen die in andere tijden hier in de wereld gekomen zijn, die gecrasht zijn, met bewustzijn en technologie in de wereld en verstrikt raakte in deze werkelijkheid, die zijn er ook. Misschien ben jij er wel één van. Ik weet het niet. Niemand weet het, maar al dat soort dingen gebeuren. Dus je weet over het gevoel – ga je terug naar deze wereld- verbonden is aan waar we nu zitten met de parasitaire besmetting die er door heen loopt, is dat heel erg weinig aanwezig in percentage maar in aantallen best wel groot en dan is dat niet zo dat we terug gaan in de vorm van ik wordt opnieuw geboren maar dan zijn er speciale acties en ook teams, groeperingen, die samen werken met anderen die zich bewust verbinden met de coördinaten van een infectiehaard waardoor ze juist hier terecht komen. Dus die zijn er ook. Ik, Martijn, heeft dat gedaan. Maar dat zie ik niet als incarnatie en niet als een lolletje.

Door wie word je bezocht, als je moeder, je zuster of broertje iets heeft laten horen? Welk model is het? Hoe diep willen we geconfronteerd worden? En hoe groot is de behoefte en gehechtheid vanuit onze derde dimensie van degene die overleden is?  Als mijn moeder straks overlijdt, die is nu 78, die gaat nog 300 jaar mee zegt ze en dat zal ook, dat ik ontzettend veel van haar houd als Wezen. Mijn moeder is een hele lieve vrouw, echt een schat en ook zij dobbert in allerlei stukken net zoals wij allemaal. We zijn allemaal uit een andere wereld gekomen. Het is hier moeilijk en lastig. Als zij weggaat, dan zou ik het heel fijn vinden vanuit de derde dimensie, dat ik een bezoek krijg van haar. Maar ik weet, ik weet dat er niemand is die die bezoeken echt gaat brengen. Dus ik zal waarschijnlijk ook nog een paar keer getest kunnen gaan worden op mijn gehechtheid -op voorhand al zwaar heb verslagen- zal ik ook nog wel eens getest kunnen worden hierop. Dat zijn stevige programma’s en daar is een ander Weten in ons waarmee we dat contact met die ander kunnen onderhouden. We moeten dat niet via een model doen. Heel goed waakzaam zijn, want poehhh… ze zijn zo slim. Ze zijn zo slim dat ze anticiperen, rekenen op onze behoefte van wat we nodig hebben. Dat is zo is zo diep geworteld, dus ik zou eigenlijk willen zeggen van: geen contact op die manier, boven alles!!! En mijn vertrouwen, mijn vertrouwen… mijn verbinding in diegene die het is, waar die persoon dan ook is, in volwaardigheid in, hieruit. Eens komt het moment dat je elkaar weer ziet en dan hoef je helemaal niet mijn moeder te zijn in mijn voorbeeld, dat was de constructie die hier is georkestreerd of geannexeerd. Maar wie je bent, heb je hier leren kennen en zo als ik hier van je hou, hou ik daar van je en misschien ben je daar wel een heel andere sterrenwereld. Leef je, heel andere functie, hele andere… maakt niks uit, ik zie je en dan zal ik je in mijn armen houden en nog een keer bedanken voor het feit dat jij mijn moeder en liefdeskracht bent geweest als moeder. Maar ik ga niet koppelen daaraan. Ik zeg het op deze manier om een stukje van mezelf te laten zien, om te kijken ook voor ons, zijn er nog haken en ja, het kan behoorlijk verwarrend zijn dit soort dingen. Maar waarachtig bewustzijn is, daarvoor is moed nodig en kracht. We worden zwaar onder druk gezet als mensheid door tekorten, door angst, door behoefte aan liefde en als je man bij je zo in de fout is gegaan… het is een onnatuurlijke situatie. Het is ook ongeoorloofd, het is niet toegestaan, in vrije werelden is het niet toegestaan dat als iemand uit de werkelijkheid weg gaat waar je een ervaring hebt, dus d.m.v. je bewustzijn of d.m.v. een uitstap maakt is niet toegestaan, als iemand overlijd dat wij zien als overlijden, dat daar het geheugen op blokkeert, daar is het niet toegestaan. Er zijn hier oneigenlijke situaties aan de hand en het lijden en verdriet en alle spirituele modellen er overheen die dat verzachten, is allemaal hartstikke mooi dat het er allemaal is, maar verzacht ons zo diep dat onze kracht erdoor weggaat, maar het is niet toegestaan dat jij niet contact kunt hebben met degene die heeft geëxploreerd uit zijn wereld als hier. Met andere woorden: als jouw partner of jouw moeder of jouw zusje of jouw tante of wie dan ook waar je een ongelooflijke diepe connectie mee hebt uit jouw leven weg gaat, is het in een wereld waar geen parasitaire besmetting is maar hoog geëvalueerd bewustzijn, is het volstrekt normaal, dat je ter alle tijden met elkaar te communiceren.

Dat gebeurt hier niet, hier vindt verbreking plaats en dat heeft – ten spijt voor alle mensen die denken dat gewoon een afspraak is en allemaal goed is – dat is niet zo. Binnen alle confederaties van de interdimensionale groeperingen is dit een hele grote zorg omdat het ons heel veel extra verdriet en pijn geeft bij het verlies van iemand. Dat je alleen achter blijft, dan kun je nog een foto neerzetten en een kaarsje en kun je verbinden en dat is er allemaal wel en dat is gewoon dan ook onze kracht, is onze kracht, maar is niet bevorderlijk voor ons geestelijk welzijn.

Het gaat lijnrecht in tegen de basisfrequentie van openheid. Niemand hier op deze wereld zal kiezen uit zichzelf, de vrije geesteskracht, voor het feit dat lieve schat ik ga jou missen, dag mam, dag lieverd, dag lieve partner. Er is niemand die zou zeggen: nou ga jij weg en dan kies ik ervoor dat ik na de rest van mijn leven jou niet meer kan zien, jou niet meer kan voelen, je niet meer kan aanraken, je niet meer kan ruiken, niet meer met je kan communiceren, alleen nog maar een herinnering heb of pijngedrag. En dat ik daar wel met mijn eigen kracht doorheen kom. Er is niemand die er uit vrije kracht – je moet de kosmische logica erbij pakken – er is niemand die daar voor kiest, dit is voor ons gekozen en daar moet ook een einde aan komen.

Ik kom uit de wereld van Antarrah en wij werken aan dat tragische programma. Daar ben ik al mijn hele leven mee bezig. Daar ligt ook mijn grote hart, waar mijn passie en gevoel ligt. Dat is voor mij ook een extreem belangrijk iets omdat we er een compleet andere beschaving door worden. Als dat open gaat en dit moet OPEN gaan want het heeft ook te maken met onze eigen verdichting, dus daarom is deze informatie, wat puur trilling is, heel erg belangrijk om het gewoon zo te benoemen. Alles wat ik zeg heeft al zijn kanttekeningen en keerzijde. Er zijn ook mensen geweest waarvan de kinderen uit het leven waren gestapt en die hadden juist op die manier die kracht om op die manier door te gaan en kwamen ze mij feliciteren met: je hebt al mijn stoelpoten weggezaagd. Dus dat is heel diep, dat is wel wat hé! En daar ben ik mij bewust van… ik voel het ook echt op mijn borstkast een job om daar over te praten dat zoveel pijn geeft. Wie ben ik om pijn te veroorzaken? Wie ben ik om een ander, als ik weet hoe het zit, om daar niet over te spreken. Ik ben ik en ik spreek daarover omdat de val en het opstaan van bewustzijn, alles te maken heeft met die ontstaande zogenaamde dood. En de leugen die eromheen gesponnen is.

Op een gegeven moment moet je daarover gaan spreken. En als je het gaat zien en je gaat het voelen, je gaat die grote werkelijkheid erachter voelen, dan is het zelfs zoals ik het zelf ervaar, is het zelfs een gift om te weten dat er niet terug gecommuniceerd wordt door overleden personen omdat dat iets anders is. Maar dat een oneindig geduld en weten in mijzelf is van: daar komt een moment en dan zie ik je weer. En ik kan aan jou denken, mijn aandacht die ik aan jou geef die komt dan kwantum bij jou terecht. Ik kan op mijn manier wel communiceren. Ik doe dat vanuit mijzelf en die lijn, die voelt heel schoon en die mensen en ik heb met meerdere mensen dit soort processen doorlopen. Daar voel ik mij ook heel verantwoordelijk omdat ik degene ben die de zaag pakt en de stoelpoten eronder uitzaagt. Ik heb met meerdere mensen het mogen doen, doorlopen en die mensen hebben allemaal gezegd naar verloop van tijd: “ik moest gewoon nog veel dieper uithuilen en toen ik helemaal uitgehuild was tot op de bodem, toen kon ik de rust voelen. En toen voelde ik ook van, ja, ze zijn er gewoon en daar heb ik ook gewoon weten in. En dat moment, dat is er gewoon, het bestaat ergens. Ik hoef ze niet in een soort gehechtheid en pijn met een soort claim van eigen levensgeluk, hoef ik ze niet constant in mijn leven terug te halen. Want daar ben ik mijn hele leven mee bezig geweest. 10 jaar lang ben ik bezig geweest met die mensen in mijn leven terug te halen en nu voel ik eindelijk VRIJHEID!” En dat is dus de grote schil eromheen waarover ik het heb. Er zijn andere dingen aan de hand en wij moeten daar naar durven kijken voor onszelf, maar ook voor de wereld.

Kwantum, bewustzijn bevrijden, als wij onszelf bevrijden.

Met dank aan Anita Rubie voor het transcript.

~

Lees hier meer artikelen in dit perspectief over de dood of bezoek zelf ook een van de belevingen met Martijn van Staveren: “Buitenaards contact is werkelijkheid”: