Ik vroeg het laatst aan mijn dochter, lief; wat is waarnemen?
Ze was even stil.
Dat is stil kijken mama.
Hoe doe je dat dan?
Dan ga ik naar de plek die ik heel goed ken, van in het begin.
En daar is alles stil.
En dan lijkt het alsof ik er niet ben mama.
Ik ben er wel, alleen even in mijn stil.
Ken jij dat ook?
Ja he, als je schrijft of tekent.
En dan is alles heel fijn helder.
(Moniek van Pelt) Wat zou de boodschap zijn aan het kind? Iemand vroeg het me laatst. Niet om er gelijk een antwoord op te geven. Of was het nu booschap van het kind? Had ik het niet goed verstaan? Eigenlijk vind ik het net zo interessant wat zij mij te
(Moniek van Pelt) Het oude aardse beeld van traditie heeft een veel grotere werkelijkheid nodig, het blikveld van het volle wasdom. Als ik in mijn aardse aanwezigheid het systeem der systemen, familie, niet langer voor mijn kosmische eigenheid laat staan, dan wordt mijn schepperbewustzijn voelbaar. In het oorspronkelijk voelen van wie
(Moniek van Pelt) Moedig zijn de wezens die hun mensenjasje zien voor wat het is en in openheid laag voor laag tonen aan ieder die niet langer wacht op een steeds dieper overtuigende dag des oordeels. Er komt een tijd dat de wereld geen geheimenis meer kent. Het overschreven vonnis die
(Moniek van Pelt) spelletjes spelenzo onschuldig kinderspel echt niet ik speel soms een spelletje met kinderenze houden nogal van monopolie, koehandel.. je kent ze wellicht welspelletjes met een flinke inhoudsopgavespelletjes met stevige regels en wat ik dan altijd doe, als vanzelf, is elke vorm van winnen loslatenbovendien de regel niet
(Moniek van Pelt) ‘Zij die speelt met de stilte, het ondefinieerbare dansende wezen’. Ik schrijf het bij mijn aardse naam op mijn website. Leven is simpel, heldere eenvoud is ware kracht. De uiting die we met velen aards bestaan noemen kent echter een woud aan bomen, geschriften, gewoontes, tonen en
(Moniek van Pelt) Enkel spreken langs de aardse gelaagdheid geeft zoveel afleiding, dat het geen wezen meer in zich zou kunnen dragen. De aardse taal, ofwel spraakverwarring, maakt het leven tot een maakbaar geheel. We zijn de ingevoegde coderingen achter de woorden echter wel gewend en willen daar onbewust nog in
(Moniek van Pelt) De schaamte voorbij.. is niet de remmen losgooien in een strijdig remmend bestaan, om zo nog meer strijd, onmacht en onbalans te genereren bij de gratie van een nieuw level, een nieuwe bevoegdheidsklasse, een upgrade, een hemel. seksuele, materiele, kinderlijke, geestelijke, ziekelijke en goddelijke verslavingslosbandigheid en diens meesters
(Moniek van Pelt) In den beginne is er geen begin dat einde kent, vol lijden dat maar moeilijk went. De leegte van eindeloos verlies spiegelt het alom geloofde vacuüm der wezenloosheid. Het diepe oergevoel wordt beknot. Het verwart ons, die pijn van afgesneden zijn. We vergeten en noemen het ziekte. Zonder
(Moniek van Pelt) Onze wereld is niet onderhevig aan een vorm van benodigde dualiteit ter lering en vermaak omdat wij dat zo nodig zouden hebben, onze levenskracht is dusdanig verduisterd dat we niet helder zien in ons en om ons heen. En dat geeft vervreemdende namen, uitgangspunten en uitzichten. Ons verdonkeremaande
Please confirm you want to block this member.
You will no longer be able to:
Please note: This action will also remove this member from your connections and send a report to the site admin. Please allow a few minutes for this process to complete.
