Je komt hier omdat je een link naar onze oude website hebt aangeklikt.
We hebben een nieuwe website en vertellen je graag waarom.
… Waarom willen we verandering?
Samen dit keer. Opnieuw als nieuw? Wat heeft deze realiteit met onze pure intenties gedaan, toen we begonnen met het neerzetten van ver-andering als in de brug maken naar een betere wereld? Een wereld zonder geheimenis, ongelijkheid, onrechtvaardigheid en onkunde. Waarom vervormen intenties op deze planeet zo gauw in aan het anderen zijn? De verandering die je zelf wilt zijn maar nog niet bent, zo wordt menselijkerwijs geduid, precies dit geloof verwisselt diepe gevoelens zo snel voor gedachten die we terug lijken te vinden in verhalen, waarheden, feiten van buitenaf. We scheppen ze wat om, leggen er een eigen gevoelsindruk voor en sturen zo de wereld in van wat knelt, wijst, rampt, onteigent en ja zelfs doodt. Verhalen die helemaal niet vertellen van de wereld die je diep van binnen voelt, niet echt, niet vaak.
Maar toch, het ver-volg-verhalen-spel lijkt een weg om te weten te komen wie je bent. Of misschien wel veel meer wie je niet bent. Wie we zijn, het vertellen van het eigen verhaal uit eigen gevoelsbeweging, is een weg die niet lijkt. Eigenlijk ligt er geen enkel pad klaar die je zou kunnen bewandelen als je in eigen spreekt en handelt. Geen wijze zou het je kunnen vertellen. Veranderen gaat over een diepe verbintenis met al wat zelft en dus met al het leven, waarbij we- ons kosmische gevoel volgend- al snel buiten de onze toegestane aard uitkomen en dus zowel binnen als buiten deze aarde. Als verandering in wezen gaat over zijn wie je bent, als alleszelvige, dan stopt geen mens bij een grens om hem te beletten de waarheid van binnenuit weer te spreken.
De rol van waarnemer ligt ons allen. Het zelf aankijken en doorzien, het beschouwen en ontwaren van leven in alle facetten, het is iets wat bij de mens hoort. Het idee dat slechts een handvol mensen voor heel veel anderen kijkt, interpreteert en modelleert laat ons luisteren naar alles behalve het eigen wezensgevoel.
En dan deze draai. Het oude is los, zodat we niet opnieuw en als nieuw. Gewoon onszelf zijn in ons eigen gevoel voor wereld en daarin trainen om bij onszelf te blijven, dit keer wel, is goed genoeg.
Het geeft een sprankelend gevoel van thuis om zoiets als zelf aanwezig zijn, op eigen kracht, wat in de basis heel simpel is, te mogen delen met jullie prachtige krachtige stralers. Hier zijn. Niet dat het altijd makkelijk is of fijn, als je maar kunt zeggen; ik ben er. En er zal een kosmos aan werkelijkheden terugspreken; en ik ben hier ook. Net als jij, samen zo dicht bij vrij.
Graag tot samen, op onze nieuwe site, maar liever nog in het eggie!
Vol lieve groeten,
Moniek en Arjan
Responses