(Moniek van Pelt) Onderwijs is voor mij niet zozeer iets in de geest van’ levende onder je wijsheid’. Het woord doodt de eigen wijs omdat het wijst. En daar is niks geestigs aan. enkel de bedachte mens zal sterven vrije geesten sterven niet omdat hun verbonden waarheidsgeving binnenstebuiten en los
(Moniek van Pelt) zoveel dagen en nachtenik en mijn pen en zoveel dimensiesom te overbruggente betonente klankenuit te drukkenwaarheden als van onsen ook zo anderszoveel te ontdekkente ontdenkente ontdoenen evenveel mooisom weer in gedachten te hebbenen ongekunsteldte omademenhet brengt ons thuisin waar gevoel precies datis mij eigendoelloos doel moniek en zo
(Moniek van Pelt) De droombeeldwerkelijkheid houdt ons kind massaal in een zoete sprookjessfeer, vol veilig ogende natuur versus wat uit de pas gelopen wilde dierlijkheid en dan natuurlijk die onnatuurLijk stoute dood. Het deel in ons wat we graag kind noemen, beleeft het Al veelal in een afgeleid spel van
(Moniek van Pelt) in het ware gevoel kennen wij elke natuurrijke taal en klank vorm, kleur en geur als van ons en zo in het moment dat het geen geschiedenis vormt vol strijd zoals wij nu menen te moeten kennen als van ons kun je je dat voorstellen? of is
(Moniek van Pelt) we hoeven niet alle lief altijd rust het langste leven het knapste kind niets hoeft daar ligt een begin voorbij het ouderen en achter geërfd gevoel tussen gekunsteld en verlangen we hoeven niet alle kou ruwe vormpijn een zee verdriet afscheid op zn eeuwigst echt niet daar
(Moniek van Pelt) welke gedachten heb ik nodig? volgen ze de realiteit die ik wil creëren of zwenken ze af naar elk lager oord zoeken ze een troosteloos verhaal om aan vast te grijpen waanzin wordt mij uitzicht het grijs van de spijlen overschaduwt mijn zuiver ontwerp als een
(Moniek van Pelt) De dood als de meest onbeminde en onbekende god der goden. Wat een vreemde spiegel. Niemand wil erin geloven, velen lijden eraan, weinigen lijken eraan te ontkomen en sommigen durven er wezenrijk iets over te zeggen. De dood als woord wijst op aarde niet naar het volle wezen.
(Moniek van Pelt) De mens die leert het leven langs uiterlijke reeds bepaalde structuren- vol belofte en geloof- te begrijpen, hij is het innerrijke volle weten vergeten.. daar waar elke wegwijzer ophoudt en het vrije veld begint. Begrijpen, leren, weten en ervaren beogen in de aardse materie verschillende energievelden. In oorsprong
(Moniek van Pelt) Het innerlijk kind leeft in het huis van bewaring. Spannende eerste zin voor een stuk dat ik al heel lang wil schrijven, een leven of wat. Het is tijd om de lijn dieper te ontrafelen en de tranen tikken mee. En al heb ik lang verstopt gezeten
(Moniek van Pelt) Een boek had ze er notabene over geschreven! Een heel verhaal met dat immense licht als hoogtepunt. Het was De ommekeer geweest, de langverwachte doorbraak in jaren vol ziek. Ze had het zelf gezegd en gedacht. Dankzij dat licht was heling begonnen. Ja ze had er zelf
Please confirm you want to block this member.
You will no longer be able to:
Please note: This action will also remove this member from your connections and send a report to the site admin. Please allow a few minutes for this process to complete.
