Kosmos AAN! 03 | AANkrachtig Waarnemen; de vrij voelende beweging van het zien tot in de kern vanuit de kern

Het waarnemend aardse veld die de mens toont wat bewustzijn moet zijn, de collectieve observer, toont zich gespleten en afgedreven. De waarnemer van oorsprong weet zichzelf als verbinder van vele werelden. Informatie is voor hem niet geheimvol of tegen een prijs ( je eigenheid) te verkrijgen. Hij is niet gekoppeld aan een vorm van te bereiken bewustzijn en dus niet in functie als zodanig. Het waarnemingsontwerp van de functionele mens echter wordt ingezet als een bruikbaar gereedschap om een fascinatie, een gefixeerdheid te benadrukken: De stilstand die het kunstmatige voorspel en tegenspel geeft, waarbinnen elk gevoel voor eigenheid (het zelf weten en zien wie je bent) weggedrukt wordt.

Zoals een bloem zijn blaadjes niet één voor één open hoeft te vouwen als hij de ervaring van verwelken niet kent, zo hebben wij weer te weten welke opgedrongen ervaring we in wezen niet kennen als vrij en licht. Tot hen die weten wat Bewust Zelf Zijn is spreken wij, in onszelf. Wij zijn bereid weer te weten wat waarnemen is, in onszelf.
de wazige positie van de mens is niet de spiegeling dat hij de waarheid niet helemaal te horen krijgt, maar dat hij niet ziet en voelt welke waarheid diep in hemzelf leeft. Slechts in afwezigheid kan een kracht die we in afwisseling (zo het uitkomt) bewustzijn en onbewustzijn noemen leiden.

Welke zwaarwegende instructies (aanpassingen in het gevoelsgebied middels bevel, voorschrift, filosofie, onderwijs, wetenschap) kleven er onzichtbaar vast aan de energie waarneming, om (voor) ons te laten denken in termen van veilig-helder-thuis-zijn?

de oppervlakkige beschouwing
van gesloten verhalen
waarin de erfelijke orde van zaken
altijd ongenoegen kent
stelt leven aan ieder voor als gebrekkig
de grootse betekenis van mens-zijn
is grotendeels aan elke waarneming onttrokken

Tot samen!
Vol lieve groeten,
Arjan en Moniek

Origineel uitgezonden op 3 oktober 2020