SamaNKrachT | Nieuw Krijgerschap in de onverdraaide KerN

(het openen van de vurige Mens Voel Kracht die alle controle uit de aardse neurologische systeemwerkelijkheid jaagt)

[aanrader, lees de tekst op onderstaande muziek 2,5 min, rechtermuisknop: loop]

~

Wapperende vrije haren tonen de wind in volle kracht. Samen vooruit in on bekende richting. Het volle binnenwaartse, dat geen vaste grond behoeft. Omdat er niets van buiten bekend hoeft te zijn in de ogen van de onbreekbaren. Geen richtingwijzer is nodig. De missie is duidelijk, het zicht vrij, het valse wereldbeeld reeds gevallen. In de naam van Mahat, in de naam van Al huist nergens twijfel. Absolute focus in de ogen van de krijgers schieten het licht in een brandende streep vooruit. De lucht trilt. Drumslagen van overal plaveien het pad. Vele wilde paarden galopperen hun rijders naar en naast elkaar. Het ritme zoekt zichzelf in het bestuderen van de golfenergie die de hoefslagen tonen tussen gong en dong.­­­­­ Schaduwen worden achtergelaten in deze uiterste levendigheid. Opspattend water barst het hologram voor hen aan alle kanten, voor elke voorspelling uit. Het onmens-proces om ooit en ergens te komen, is zojuist gebroken in de open roep die zich vanuit rijkwaardigheid aandient. En open zal het zijn. In de kern van een vrij moment is geen plaats voor obstakels. De meegolvende krijgershoofden gericht op Zelf tonen één oog, één hart, één veld. WaarheiD. Geen observatie houdt tegen, geen waarneming versmalt. In dit oog wenkend licht wordt de weg zonder vrees getoond aan hen die mee willen zien. Geen wapen zal nog geschoten worden, elke mogelijkheid om in te breken is zojuist vervallen in de aanwezigheid van de volheids-force. Het is tijd om te weten dat het in bloed vergotene geen vergelding nodig heeft, maar volstandige eerbied. Pure bewustzijns-dynamiek in ontembare snelheid, van geen wijken wetend. En niemand zal nog sterven aan on*bewustzijn, als het Kristal in aanwezigheid het hoofd weer bewoont.

De paarden kennen deze draf, die niet eindigt op bezette grond, maar aanvangt in lucht en ruimte, getekend in vruchtbare cirkels van vuur. Opvormend! Niets zal hen naar beneden kunnen trekken, met de opening in zicht. Hun oren spitsen zich naar het ritme, de klanken van vrijheid die zich mengen met hun kosmische werkvermogen om de mens te begeleiden door elke verlammingsstaat heen. Een perfecte opmaat, waar de rust exact middenin het machtige tempo ligt. Niet te stoppen, niet te breken en nergens te ontzien. De openingsscene tonend die in elke voorbestemde film ontbrak, omdat er werd geaarzeld rond een punt vol eindigheid. Geen script waagde zich eraan onder de zogenaamd verzoenende sluiers te duiken, op wat ongepolijste klanken na. De opkomst van de denderende bemoediging slingert als een voortrazende bol de kracht der krijgersharten de wereld in. Nieuw in het ongeziene bedekte en bekend in de ogen van vrij-wereldse zieners.

De paarden zetten hun wilde tocht door en voort. Hun krijgers sturen nergens bij en ont teugelen elk aangestuurd leiderschap, velen met de handen geheven naar de lucht in opperste concentratie. Er hangt verzoening in de lucht. Vrije Mensen uit andere werelden met de kracht van Masaiah vestigen met hun komst een rijk van vrede en gerechtigheid in gevangen wereldbeelden. Ze geven de taal der uitverkorenheid waaruit gedempte planetaire velden zijn heropgebouwd een alle rakende compleet slag tot staan en schieten in dezelfde doelkundige beweging de vrije taalvelden open. Enkel de kosmische Beleving dienend. En zo geschiedde, het Woord daarin sprak niet langer in bedekking vol tijd.

De sprong in de éénbeeldigheid vol mens in paard neemt vorm aan van een definitieve vlucht. De ultieme vrijmaking van elk werkwoord vol bevrijdingsbelofte des hemels. Alle hoofden heffen zich op en ontegenzegrijk richting het technologische geforceerde knooppunt, die de wereld voor hen omspant uit alle macht. De force stuwt allen in zinderende hitte tot een totaal opwaarts dragen. De rijzende golflijn toont bubbelend de stortzee van vrije energie. Als een immense groep spelende dolfijnen die vanuit het niets ineens vol in zicht geraken, de schuimkoppen ongelimiteerd opstuwend. De snelheid, die niet langer te meten is in de vrije dans voor ogen, doorgaat een totale losbarsting. De krijgerslichamen ontspannen zich met de borst vooruit als ze aan de glazige nagemaakte glans vol eenzijdige ronding raken. Gecodeerde spanningsvelden schokken. En dan .. de lijn breekt.. Kunstmatige stilte ver valt. Een ontembare hoeveelheid vogels vliegt op als het bezette wereldbeeld uiteen spat in ontelbare fragmenten, zichtbaar als de geometrische puzzel die nooit hoefde te passen. Spiraalsgewijs knalt de doorgangbaarheid in alle talen open. Vonken getint in parel en diamant drijven in de lucht op gulden snedes. Godrijke verhoudingen herschikken de vrije mandelaische levensvormen. De goudgloeiende gezichten van Paard en Mens tonen de Vrije krijgersgedachte zichtbaar in het intens verwarde mensveld, hun oproep tot ontwaking op het voorhoofd geschreven. Achter hen toornt er een grootse commandervlam vanuit vrije werelden boven de vernietigingszucht uit. Ont.angst het vuur! Stroom het water! Val in vrijheid! Open het kwaad! Ontzie niet langer! HerVorm de bloei! En Zie in alle pijnen het eigen Zelf! Oneindig al het leven Nu!

De Slagregens die volgen, begeleid door vele volken uit andere werelden, ze verdrijven de drab vol naargeestigheid in mensbeheersing naar de rand en compleet uit het denkveld. Ze herordenen water en vuur in de mens, de lichamen naar hun origineel ontwerp, de aarde naar hun originele bewoners –kinderen van de huagardianen- en de reizigers langs ware herinnering terug naar huis. Het zicht geeft het ware goud prijs. Landen en volken herrijzen uit grotten vol vergetel nis en vanachter oude beelden gebrandmerkt in tijds-absurditeit. Tarra is terug van weggeweest. Beelden van Gaia heropenen de gehele boomportalen en natuurrijke verhalen. Alles voelt anders, in het echte vertrouwen dat weer voelbaar is. En geen mens zal ons nog vreemd zijn. En geen mens zal het wij nog kwaden.

De krijgers zakken terug in hun zadels, de paarden als Vriend omhelzend. In vreedzame vlucht rakend aan de open plek in het woud van controle, nemen zij hun plaats in als de speerpunten van weleer. De nulpunten kraan vol van de grootste Mens gevoeligheid opendraaiend. In de kracht van Wervelwind blazen zij -middenin de breinbeweging van de laatste adem van archon- nieuw leven de wereld In. Alle gedragslijnen open en bloot verwaaiend met de wind die haren vrij laat wapperen. Dat wat echt belangrijk is zichtbaar makend en dat wat leek in kopie loslatend. In de bevrijdingsbeweging dragen zij de hoogste vorm van Aandacht, als vertegenwoordigers van het alwaardige kosmische vestigingscentrum temidden van vrij planetair leven. En vestigen, de mens Aanwezigheid bezien in hun krachtige ogen, is voor altijd. De leidende rol is er nooit om erin overgenomen te worden, maar om de eigen leiderschap aan de forcekracht toe te voegen. Alleen in een volkomen gelijkwaardige beweging kent ieder wezen zijn originele Levensplek midden in. Vuur in ware betekenis. Ware Menskracht, zolang gedoofd geweest in onderwerping. En lief. Dit is het. Hier is liefde!

Ach, de aller zachtse landing ooit is ingezet in één leven. In alle levens. En ik verheug. Dit is waarom ik scenes beschrijf op de plekken –voorheen des onheils- waar ongeluk teruggedraaid wordt middenin geluk (t). Door de ogen van deze krijgers mee zien, doet me beseffen dat ons gedeeld gevoel voor wereld sterren aan de hemel geeft, die ik als zelfzuchtig bestempeld individu niet meer kon zien. En dat het echte licht gezien wordt in de toevoeging van een volkomen nieuw licht aan het wereldbeeld. Aan mijn beeld. Mijn persoonlijkheid naar huis roepend, want hoe kon ik mijn hart een thuis noemen, zonder dat ik hun beeld kracht daarin zag? Mijn leven toont een ware kosmos met hen. Met jou. Dit is het licht van morgen, die in belofte nooit schijnen kan. Het ik kijkt van voor tot achter en dwars door de voorgestelde voorstelling heen. En ik weet weer, ik voel weer.. Mijn aardse lichaam is bedoeld in de vorm vol vrij te stromen, zoals bloem alle blaadjes be-vrijt. En het vuur, de kracht van ons ware onverwoestbare temperament, zal het water -de Emotie- bevrijden.

Hoor het vele gezang, kosmische schare in koor.

DE Viering. Leve het leven.. in wezen nooit -nog geen seizoen- begonnen aan dood.
Sereen kabbelend geleidt het helend water elke mens aan het eigen heldere hoofd vredig naar huis.

Moniek

Geschreven op dit nummer: