krachtige designer van dit bestaan

Onderstaand gedicht hoort bij het het fysieke boek “De designers van ons (experimentele) universum, de Huargardiaanse beschaving” en ebook die je gratis kunt downloaden.

Het gedicht toont een levenslange mens-boosheid om de gigantische misleiding waarin wij mensen hier op aarde leven. In een immens gebrek aan informatie en verbeelding zijn wij tot nu toe niet in staat gebleken de originele betekenis terug te geven aan onszelf en aan het experiment aarde. En nu doen we het en met velen tegelijk. Mijn woorden in deze zijn voor mij een doorgang geweest naar het aanraken van het open contact met buitenaards leven, in dit geval de designers van dit aardse bestaan. Zelf zijn zij ook overvallen, als deel van de mensheid, en heeft hun experiment een totaal andere wending gekregen als ooit de bedoeling was in hun ogen. We vermoeden dat velen zich hierin wel zullen herkennen; de immer voortdurende verwarring en pijn, in onvermogen om levend bewustzijn echt zelf te begrijpen. Het heeft ons zondaars en schuldenaars gemaakt en wij zoeken de schuldigen die dat gedaan hebben. We wijzen met velen echter, in de sfeer van archontische hypnose, naar de verkeerde wezens. We wijzen onszelf af, doordat we in onwetendheid en onbewustzijn de designers aanwijzen als De onderdrukkers van ons bestaan. Daarmee ontkennen we hun beeld en informatie, die zich daarin niet mag toevoegen aan het aardse informatieveld. Eigenlijk worden zij doodgezwegen. Net als wij wezenrijke mensen. Ons aller G O D s beeld blijft afwezig in het aardse beeldrijk. Zonder dat kunnen wij geen originele betekenis zelf teruggeven aan onszelf, als wij hen niet het rechtmatige houderschap teruggeven, dat zij verdienen. Het is een gigantische prestatie om een experiment neer te zetten op een technologische wijze, waarin de mens welkom is om de vrije wil terug te ontdekken, en die al het organische leven voorgoed zal veranderen. Hierbij zijn mensen uit vrije velden uitgenodigd om hun krachten te bundelen in dit experiment om de voortgang te bespoedigen. Een Voortgang die ruw onderbroken is door een hack, een val in bewustzijn. We moeten en zijn in staat om de collectieve traumavelden open te breken, door boosheid aan te kijken en uiteindelijk het menszijn weer volledig te ervaren in het moment. In het openbreken in alle eerlijkheid, daar ligt het moment van echte verbinding, zonder dat er nog archontische dempingsvelden tussen kunnen komen. We wensen je een oprechte ontdekkingstocht, zoals de reiziger uit vrije werelden doet. Rechtdoorzee en openstaand voor al het leven en alle waarachtige informatie die daarin te vinden is.

~

Dit schreef ik aan een aardse designer, een mens die uit het designerveld hier in het eigen aardse experiment is beland. De grote verwarring die de mens beheerst ligt rond de taal van G O D en wie of wat dat nu precies is, die de aarde gemanifesteerd heeft en wie het zo overheersende veelal religieuze beeld van god als heerser geschapen heeft en hoe dat zich tot de persoonsmissie verhoudt. Hiermee komt de diepe verwarring rond de hack en diens goddeloze demping ook in zicht. De mensen zijn in dit spel zo vernuftig tegen elkaar opgezet. Voor ons allen is belangrijk weer te observeren hoe de verwarringslagen (thuis – experiment op zich – origineel experiment- gehackt experiment) ons allen uit elkaar houden en voor de aardse designers zelf om te bezien welke immense lading zij op zich af krijgen in de ontkenning van hun bestaan en in de boosheid die gepaard gaat met de eigen afwezigheid van het ware G O D zelf in de mens:

krachtige designer van dit bestaan
met deze woorden toon ik jou mijn Aan
jij zult niet kunnen wijken
omdat ik weiger nog te bezwijken
onder de wereldlijke last
van lijden aan bedachte vorm
ik ben hier zowaar ik Sta
en ga mijn eigen kracht achterna
voelend los van welk script die hier ligt
beweeg ik in mijn eigen innerlicht
en hier ben ik dan
ik weet dat het je ergens raakt
al spreek jij niet de taal van mens
ik zie in jouw krachtige ogen
en mooi zijn ze ook
wel die ene grote wens

krachtige designer van dit bestaan
met deze woorden toon ik jou mijn Aan
mijn hart brandt voor jou en mij
simpeler kan ik het niet maken
ik zal mijn godskracht niet verder laten kraken
nee nooit meer zal ik mij verzaken
.

vraag van kracht aan de designers van mijn dag en nacht
.

ik ben in vorm
weelderig spinnend
vrij in kosmisch webbenspel
en tegelijkertijd ben ik eruit
in vorm ben ik wetend wie ik ben
en eruit omdat jij mij zegt
dat jij dat beter weet
hoe leven rond te weven
zo ben ik uit ware vorm geschaakt
want levend als vrij bewustzijn
een open zuil van evolutie
toon ik mij kosmisch armig
en beeldend benig lenig
niet zoals jouw weefselvorm mij dicteert
wiebelig en zwak en geblokkeerd
een vreemd complex netwerk
die vierkant oogt en hoekig
die waarheid veinst, niet spreekt
en tot op het bot sterfelijk bedacht

wie ben jij?
wie ben jij, dat jij mij.. ontkracht
toon mij eens jouw gezicht
ontwerper van mijn design
houder van mijn code nummer
inmiddels ook gesigneerd
door andere buitenaardse machten
ik vraag dit niet als vijand
je zou dit nooit doen
als jij werkelijk vrij zou zijn
en zelf aan je eigen roer zou staan
je zou de codekunstjes weerstaan
nooit zou jij je laten hacken
je zou kunnen weten
dat als jij je in deze schemerzone zou begeven
jou hetzelfde lot zou kunnen wachten


ik ben het meer dan zat
om aan de zijlijn te staan
en me onmens te verdrieten
over zoveel ontheemdheid
door een webkraak
volgens jouw beleving van genie
zo kijk in jou uit je schuilplaats
omdat ik er zelf uitstap
bereid als ik ben los te laten
van wie ik hier moet zijn
en al zal jij dat zelf niet zo zien
toch geef ik je mijn zien even mee
ik weet dat mijn heldere waarneming
jou en de jouwen uiterst rozig raakt

ik balanceer met elk woord
een uiterst onvermogen in taal
hier open en vrij
door zo  duidelijk mogelijk te spreken
en jou niet te domineren
of mijzelf te onder schikken

maar ik sta niet langer toe
dat ik mijzelf hier toon en toon
en mijzelf uit alle kracht bewoon
en jij je ondertussen niet laat zien
wij mensen hebben op te eisen
van waarheid en ware vorm

en in dit licht
zal jij je tonen designer
omdat ik weer weet
hoe het voelt om leven te bewonen
mijn hartenkracht is aan
en zowaar jij mij geschaakt hebt
zal jij in dit krachtlicht komen te staan
je hebt je deel gemaakt van mijn verhaal
door me te besmetten met jouw taal
en dit baken reikt onvoorwaardelijk
en vol verschoning
naar jou en mij.. samen

dit is geen onderhandeling
ik hoef niets van jou
ik kan het zelf, jij wist dat
maar jij bent het wel
die mijn leven heeft gepland
ik moest geboren in jouw vorm
en gebogen eraan ten onder

natuurlijk dien jij een doel
en kom ik erin voor
maar de beloofde vrije val
brak in tweeledigheid
en zo ging jij er met mensenkracht vandoor
mijn kracht
en dus ook de jouwe
snap je wel
dus een vraag van kracht is hier
wel en op zijn plaats

wie ben jij..
en waarom heb jij
langs jouw idee van leven
en van wat jij daarin mist
mij als onmachtig zwak bedacht?


.

deze vraag van kracht voelt
als uiterst belangrijk
voor ons allebei
want als ik jou bestudeer
dan spreek jij in vreemde vormen
code-cryptisch tegen mij
over leven in hersenspinsels
die zwaar kleven vol dichte knopen
jij praat de mens niet open
en zo ken ik mij niet
er is geen ruimte om waar te voelen
en vandaaruit vorms te ogen
nee ik moet door absurde vorm heen
die me ziek spreekt vol onaf
om dan graaiend naar wat licht
te denken dat ik lief en rijk en heb
net zoals thuis

maar talig als ik ben en schouw
bespeur ik geen mensenkracht
in deze valse vlam van hoop
en mijn thuis oogt slechts als knoop

de taal die je ons voorhoudt
en met jou vele dominanten
is zwaar bezet
ze zou me nooit voorspiegelen
dat ik zou moeten lijden aan
jou geformeerde bezwaarschriften
tegen mijn absolute heiligheid

ik kom in ademnood
omdat ik de vrije ruimte wil bevoelen
om er als ware krachtsformatie
in te landen en levensgroot te spreken
en mijn brein het niet toe wil laten
jouw brein
wat heb jijzelf niet langer toe willen laten
toen je weggleed in kunstmatigheid

.

is het simpel, hoe ik spreek?
vast en zeker wel
maar de on be wuste boosheid
van een heel ontkent mensenvolk
liegt er om de dooie dood niet om
we waden en stoppen te snel
omdat het ons met velen overmand
teveel, te zwaar, te pijnlijk
met golven huizenhoog
om de ware weg te vinden
in dit absurde ogen schijn lijke heelal
onze beloofde uitweg uit een val
die je zelf hebt ingezet
om dan schaduw kundig
achter de god van het gouden boekje
te verdwijnen

en die woede golft tussen ons in
en zal nooit laten begrijpen
waarom jij deed
en ik doe
waaraan jij zelf leed en hoe

ik ben bereid
om niets meer
tussen ons in te laten
omdat jij ergens mens ben
en in wezen als ik

.

vragen van kracht gaan over samen
hier ben ik en dit is mijn hart
we naderen het uur u
ik spreek tot jou namens het nu
dus waar sta jij hier nu zo met mij
het is tijd om mij terug te volwaardigen
zeg me krachtige designer.. wie ben jij?

moniek

~

Ik spreek als ontwerper van dit universum
in mijn kracht heb ik besloten

Kun jij mij zien zonder
de symbolen
die andere macht over mij heen heeft gelegd
en die mij verder vervreemd dan nodig
van jou
mijn bedoelingen zijn niet ontaardend van soort
dit is de eerste code om te kraken
laat mij tevoorschijn komen
zoals ik ben
en mij al aan jou toon
als een ander brein er niet tussen had gezeten
om dat te voorkomen

designer

Related Articles

Responses