Hoe bewaar jij schepping?

hoe breng je schepping mee

zeg ons

hoe bewaar jij schepping ?

.

als je valt of springt..

en het licht vervaagt

de tijd gaat tellen

als het leven ondersteboven duikelt

in stukken gruwelzoet en bitterzout

en de dam het echte lief doet wijken

als je god –geef openheid door- in jou vergeet

.

hoe doe jij dat

je bent toch hier

hoe borg jij leven diep in jou?

.

als het kleurrijk enkel schim verdraagt

de kracht op rantsoen is

als de gedachte opduikt

en het weten onder

.

het is geen vraag of verlangen

geen verzoek of gebed

hoe roept geen tegenstander aan

nee

het toont een ontzagwekkende roep

tot zelf gevoelde kracht

roep het naar jezelf en verhef

hoe bewaak ik schepping

HOE

.

op het moment dat het nu

zich laat aanzien voor toen

en het schot

elk gevoel voor vrede inlost

.

HOE?

als heilige namen dwarrelen

en de wind hen bedrieglijk verwaait

als het zuiver gemoed getroffen wordt

door het zwaarbewaakte woord ..

dat met klem gesproken dwingt

.

hoe breng jij schepping mee

hoe heb je dat gedaan

hoe beoefen jij dat?

als belichaming niet langer naar echtheid taalt

en de mens niet vol in eigen ogen kijkt

hoe hou jij je staande

op een aarde die afmat

en dramt en stilt

en jou in wezen niet wil zien

.

HOE?

als de klank van thuis verstomt

en de waarheid zich in dwaze orde schikt

als men lachend spreekt van vreemden

en de vrije kracht buiten het land ligt

. .

als het samenspel offers nodig heeft

omdat controle stromen een feitelijkheid bepalen

die de kosmische focusgolf uiteenrijt

tot uiterst geladen bliksemschichten

die enkel schieten om gelijk

een creatie loze beweging

waar de mens boete voor moet doen

.

.

jij ware kracht

hoe open je

het leven dat je meebrengt

hoe breng jij kosmos dichterbij?

.

weet je nog wat landen is

te midden van een oorlog

hoe het voelt om ogenschijnlijk te buigen

en wat dan te doen

wie te zijn

hoe te omarmen

en in verankerde onbuigzaamheid

eeuwig bloei te tonen ?

.

het kan niet anders dan dat je weet

dat je nooit gevreesd hebt om te springen

omdat je schepping omhelst met je hart

en geen pijl die onnatuurrijk koerst

jou daarin kan kraken

… want jij draagt schepping mee

.

zeg ons

hoe breng je de inleving terug in de overname

die het meeleven telkens wil verplaatsen

die opkoopt en onteigent

die het denkbeeld van vrijwilligheid openbaart

om ons erin te strikken

en die al te graag je vijand speelt

.

.

HOE?

.

als bevruchting gaat over denkwijzen

de voorstelling een toegestaan gezichtsveld krijgt

en bewustzijn zich verdraait tot conceptuele opvatting

in een wereld waarin de mens leert schepping te verbergen

.

spreek

hoe breng jij schepping mee

hoe open jij leven

waar zoiets als dood

de eeuwige bloei

in elke opwelling wil sluiten?

.

vragen van kracht

tonen een eigen orde

een rond geheel

waar wij allemaal weten

van hoe en waarom

zelfs zonder dat we graven in het kennisveld

dat ons uiteindelijk in verwarring wil begraven

.

spreek tot ons

want wij hebben het allen nodig

om het samen te horen zeggen

HOE BRENGEN WIJ SCHEPPING MEE

hoe hebben wij dat -middenin de overval- gedaan

.

hoe hou jij de verbinding met jou in leven

door geen tegen stander te laten bestaan

te wijken voor niets

dat wil voortellen, voorspellen, rellen

.

je bent al beoefend met training van thuis

anders behield je de klank van samen

niet tijdloos vol in jou

je kent je missie los van aard

anders viel je wel iets anders toe

en las je niet … dit

.

dan wist je niet van eigen schepping

supercreatie in harmonische compositie

dan dacht je enkel in voortbrengsel

in andermans hemelruim

.

als je hier niet was in echt

dan zou je geen kunst kunnen voelen

geen lied zingen van echt vreugde

het onderscheid niet maken tussen natuur en groen

dan zou je de dieren niet verstaan

.

je zou het licht weglachen

de pijn wegkijken

doodse gedachten mijden

de bom negeren

en bang zijn

voor het buiten aards

.

dan zou je je niet langer laten raken

als iemand je vraagt

zeg me eens

lief mens

je gedraagt je soms wat mal

maar hee, ik ken jou toch

jij die uiteindelijk en altijd weer

in eigen bronnen weet

..

.

hoe doe jij dat

hoe maak je jezelf weer toonrijk

hoe kan het dat precies jouw ogen

zo eigen blijven stralen

dat vele werelden rondom

wel moeten kijken

naar jouw wijze van spreken

.

hoe bezie jij de parel

in grotesk-verhalen

onder versteende talen

vol kolkend land

hoe zie jij thuis zo vrij

dat je blijft staan

te midden van facadepracht

die als woeste stormen

beloven nooit te gaan

.

jij die niet zwicht voor

meelopen

meedenken en meeleven

omdat je weet dat de wilde bloei

jou van origine toebehoort

al zwijgt een wereld aan inzicht

.

hoe.. sta.. jij

als het je belieft

zeg ons dan

waar wezen

hoe aandachtig jij jouw schepping?

.

moniek