De oorsprongrijke kracht van een groep

(Moniek van Pelt) De pure kracht van een mens is dat hij alleen in staat is zichzelf te vormen als hij al-leen staat en in verbinding met de universele bronwaarheid. Volledig en Los van ontkrachting middels gegroepeerde meningen, feiten en oordelen. Zij vertegenwoordigen beelden die tot een geheel verzameld worden middels tegengestelde overtuigingen waarin men elkaar draagt en afbreekt, vormt en beslecht, maakt en vernietigt, verheft en ontbindt, corrigeert en aanvalt. En waarin men verhalen doorgeeft en herhaalt als een waar besef, of een te onderzoeken medium, zonder zich af te vragen of dat verhaal niet ook gewoon uit dezelfde collectieve koker van het programma “groep’’ komt. 

We noemen dat in alle milddadigheid evolutie, beschaving, geschiedenis, familiehistorie. Woorden die gaan over een zogenaamd te bereiken vrijheid binnen een onvrij hologram, dus zonder precies te weten hoe het voelt om een vrij mens te zijn. Milddadig wordt hier dan ook verwart met misdadig, zoals vele woorden langs schijn en lazer hun weg hebben gevonden naar ‘’onze’’ taal. Taal wordt aldus gebruikt om groepsvorming middels de resonantie der groepsdruk te bekrachtigen. De druk vertelt dat het een basisbehoefte is van de mens om ergens bij te horen, lees zich te onderwerpen, door persoonlijke twijfel te onderdrukken en de ‘’harmonie’’ te verkiezen boven een singulier (eigen-aardig ) doordenken en doorvoelen met als levensgroot risico dat er angst aangeraakt wordt. EN doorbroken!, maar dat zegt niemand er natuurlijk bij. Je mag als mens dus prima onderzoek doen zolang je je aan de gevestigde beschrijvingen houdt die de programma’s ons meegeven en die zitten uiterst vernuftig in elkaar. Ons individuele brein is niet in staat gebleken tot doorbraak. We worden wel zogenaamd als  afzonderlijke gedachte wezens geprogrammeerd in een uniek soort persoonlijkheid, maar liggen feitelijk aan een infuus van een collectief gedachtenbrein. Het groepsbrein die voor ons denkt voorkomt onwenteling en opstanding en we zijn er massaal aan gekoppeld.

Alleen gelijkwaardige kracht die elkaar in wezen beschouwt als zichzelf, vormt een groter geheel. Programma’s die anders beweren, of hetzelfde in woorden maar met diezelfde infuus-afleiding erachter, maken ons strafbaar, crimineel, wreed en inhumaan. Een ongevoelig en onmenselijk lot is wat ons treft als zijnde een applicatie in een zich laag bij de grond houdend softwarematig draaiboek. Applicatie vertegenwoordigt hier de ijver en de toewijding waarmee wij ons op de grond, in het licht der standvastigheid en onoverwinnelijkheid denken te zetten. Het heeft zelfs wel iets weg van een godskracht , ware het niet dat we niet meer weten hoe het voelt om god te zijn. De groep zet al patrouillerend ware eenheid weg als een onderafdeling, een rubriek vol vertakkingen, en categoriseert afvallers tot verzamelingen mens vol kaders, coderingen en ziektepatronen. Mensen in een groep zijn als soldaten, die de uiteinden van elke verkenningstocht stevig bewaken en bijsturen.  Deze ongezonde en ongewone leiding van buitenaf bepaalt de werkelijkheid waarin interventies gericht op gedragsverandering aan de orde van de dag zijn. En er komen dagelijks zoveel regels bij die de gevangenis van woorden verstevigt en ons handelen verder inkadert, dat we slechts dieper en dieper de verwarring inschieten.

Een origineel besef hebben van leiding lijkt van een andere tijd, een ander soort aarde, een ander nu. 

Zelf waar zijn. 

Krachtig bewust zijn van wat autonomie duidt en hoe zelfbeschikkingsrecht een zelf eigen dient te leiden staat haaks op de waarneming die jou in je hele wezen wil ver-anderen. Langs deze energie; -transformatie totaan de overgang vol dood- worden we geduid en laten we ons interpreteren en verhelderen. Deze energie belooft ons vernieuwing als mens, daar waar ik eigenlijk het woord verdraaiing voel. Niks helderheid in zuiverheid. We worden afgewisseld, verruild en vervangen in een uiterst geavanceerd ver- ontwikkeld spel (ver van ware ontwikkeling) waarin we ons steeds dieper verwikkelen; zogenaamd tot een ontwikkeld mens door verplichte studie gevormd. Groepsstudies, het groepsgeloof, de  groepskennis, het groepsweten bevordert enkel apartheid. De communicatiekanalen waarlangs deze energie wel vaart ( we noemen het welvaart) zijn onder te verdelen in talloze groeperingen; het familiair medium, emotioneel medium, onderwijs medium, het economisch medium, het medische medium, therapeutisch medium, spiritueel medium, politiek medium, buitenaards medium en er komen dagelijks via een van de kanalen nieuwe mediums bij door nieuwe labels aan mensen te hangen. Ik noem een hooggevoeligheid, een hoogbegaafdheid, adhd, nieuwetijdskinderen, maar ook een nieuwe oorlog, economische catastrofe  enzovoorts. Allemaal zich vormend naar de basisgroepsenergie- het brein-; elkaar bewakend op afspraken, collectief (her)beleefde ervaringen, geloof, doorgeven van dna afwijkingen, bewaren van overtuigingen ten aanzien van leiderschap. 

Allen om herbeleving van de ‘’oorspronkelijke’’ gezinssituatie ofwel de groep als leefeenheid- het basisprogramma- te bekrachtigen en bevorderen. Niks oorspronkelijks aan dus in mijn gevoel. En durf eens in te gaan tegen de gevestigde orde die ziekte en dood ziet als van levensbelang. Durf eens te zeggen dat je niet akkoord gaat met een ziektetitel, of dat je opleiding weigert als kind, of dat je je niet langer conformeert met de leden van je gepuzzelde bloedlijn. Durf een goeroe eens te vertellen dat je het anders ziet. Weiger eens te doen alsof jij het bent die aan de touwtjes trekt. En stap eens uit een groep die zegt zonder jou niet verder te kunnen. Het lijkt ondenkbaar en onmogelijk in de zin van dragende beeld-en-taal. Nieuw leven klinkt in deze beleving als een soort van resettend alles op nul zetten, volgens een model die in het ter wereld komen een herstart belooft en quantum fisisch de nullen blijft handhaven als enige opzetmodel. De afzetmarkt langs de grootmachten van inkoop en verkoop vol winstoogmerk blijft gehandhaafd en wij doen ons voor als statusproduct, een dienstbare robot.

De zogenaamde supranormale vermogens die ons boven dit spel zouden uit doen stijgen doen dat niet, omdat het spirituele medium stevig zijn greep houdt op de individu die het waagt echt! buiten de paden te treden. En door de krachtdragers in beweging uit elkaar te houden uiteraard en buiten elkaars bereik.  Een ander woord voor communicatie is namelijk gemeenschap, aansluiting, dus daar zijn de banden stevig aangehaald tot wat wel en wat niet tot verbinding mag behoren. De vormen van communicatie die ons dieper in verbinding zouden brengen met eigen leiderschap ontbreken in de handleiding van het woord, wat puzzelstukjes daargelaten. Vraagtekens die wederom beloven van een ander soort toekomst, vrijer, gewetener, opener. Er zijn mensen die zich eigen taal herinneren, nieuwe waarheden, vrijere klanken, openere gevoelens, echte beelden en speelsere kleuren dan hetgeen toegestaan wordt binnen dit model. Mensen die zich een puurdere vorm van spel eigen weten, die taal alsnog ontleedt en het woord ‘’onze’’ vervangt door wel of niet de mijne. Daarin stappen zettend om uit deze op drift geraakte kracht te geraken en portaal te zijn naar het meer aan wereld dat er ook gewoon is. Het is waar zoiets als een waar gevoel voor samen zich begint aan te dienen.

Daarin heb ik zelf ervaringen van kracht, die in gelijkwaardigheid gedeeld een geweten wereld tonen, met mensen die in eenheidsbesef delen en creëren. Een plek waar geboorte een kleurrijk en echt begin duidt vanuit gelijke afkomst. Een eeuwige aanvang vol origine.

Overigens zijn niet alleen aardse mensen aan groepsdruk onderhevig. De groepen die dit spel in gang hebben gezet, als wirwar aan doolhoven, ter sturing en controle en om te leren van ons gevoel voor gevoel, zijn precies gelijk onderhevig aan een vorm van strijdende groepsdruk. Waarbij het opperbrein uiteindelijk er met de winst vandoor lijkt te gaan. Het is dus als een olievlek die zich weerspiegelt tot in de spelonken van bestaan diep tot in geïnfecteerd brongebied, dat zich weer terug spiegelt  middels de aardse mediums waar de besmetting – aanstekelijkheid van de leraar- zowel de volgers als de leiders creëert in dit hologram vol gekopieerde kracht. We noemen dit dan als een raadselachtig en alleen voor de wijsten toegankelijk mysteriespel, maar feit is dat verborgen feiten gewoon niet aan het licht mogen komen en zowel volger als leider als leraar daar prima aan meewerken. Daar is weinig spiritueel verhevens aan, om enigma tot vraag te blijven verheffen. Ofwel de overgave als opgave te blijven zien. Als er geen opgave is hoeft er ook geen overgave te zijn. Je bestaan overgeven aan het bestaan is in dit licht jezelf overleveren aan alles wat zich god noemt en dat niet is.

En de eigenrijke aardse waarde zegt mij dat een groep geen groep is ter lering.  Een groep is vooropgezet. Vrije ruimte behoeft geen vulling van veel in de zin van overtuigend verhaal, ze behoeft een open in de zin van vrijspreken. Ongeduid mogen zijn in de aardse zin des woords, het opent portaal. Laat ons al- een portaal zijn door te oefenen in zelf waar zijn.  Want zoals ik mijn invoelend gedicht erover beëindig; zo schoon is jouw en mijn pure inborst.

moniek