De mannen van tucht en de vrouwen van drama

(Moniek van Pelt) 

de mannen van tucht
van regel en maat
je ziet ze voorbij glijden
net boven de straat

de mannen van tucht 
van zaken en orde
ze slaan met hun woorden
tot jij dieper zucht

de mannen van tucht
wat zijn het er veel
het gewicht van de wereld
oogt zich schevig zo scheel

en naast die mannen van tucht
lopen de vrouwen van drama
de vrouwen van drama
hun droom in de wind
net naast hun neus
en verstopt voor hun kind

het leven is voor hen geen feest
een pijnlijke gebondenheid
van houterig geluk in een begerige geest
tot die dood hen dan eindelijk scheidt

en die mannen van tucht en de vrouwen van drama
bepalen de intenties van dag
hun mondig maakt jou blij
zolang jij stemmen mag

tochtige tucht en dromerig drama
het leven is niemand vreemd
al stop je ze weg in een tweede kamer
die voor ongewenste gasten
waar je af en toe medelijdend naar knikt
zij zijn net zo ontheemd
als de ogenschijnlijk vrije jij

de verre antwoorden
voorbij de schone schijn
ze blijven ongezien en onbemind
verstopt in het zoetige van kind 

want het zoetige van kind
lacht naar de mannen van tucht
ze huppelt met de vrouwen van drama
en ze mengt hen wilderig met wat wind

precies dat gebaar
tovert volle wasdom tevoorschijn
en in een zoetige zucht
spurt elke sneu verklaarde klucht
zich reikend voorbij de schijn

lachen om lengte en gewicht
maakt het leven licht

moniek

Bron: moniekvanpelt.nl