Bronkrachtigen…

(Moniek van Pelt) Ik ben de bron van mijn informatie. Ik vloei als water over aarde, ik straal als vuur op de berg, ik bries de wind voor me uit, ik klank ware tonen vrij. Ik ben de drager van mijn kracht. Ik handel niet als doorgeefluik namens een aards soort wij. Ik spreek vrijuit van wat mij denkt te zien, bepaalt en stuurt. Ik spreek me vrij van andermans waarde. Ik spreek van wat ik weet en voel te zien in mij. Diep in mij leeft mijn bron.  Er is geen ander mens die mij mijn hart kan laten voelen, zoals ik hart ben. Ik leef in mijn werkelijkheid en doe waarvoor ik gekomen ben. Ik ben goed genoeg om mijn verhaal precies zo uit te spreken, zoals ik dat ten diepste voel. Ik hoef niets te lenen, te kopiëren of iemand zijn waarheid te ontvreemden. Er is niks onaf, slecht, aanmatigend, mager, wiebelig, zweverig of verzonnen aan mijn ware wezen, noch aan mijn vertelling.

Informatie beslaat mijn on gevangen en gevoelde doorlichting in eigen weten schap van zijn. De taal die ik spreek onthecht zich van de woordencultus der onverenigbaren. Het beoogt geen woord zonder beeld, geen overtuiging vol heimelijke schaamte en het haakt niet aan bij morele geschiedenis. Mijn scheppingskracht doet geen beroep op schadeloosstelling, genoegdoening of gelijk en hoeft niet te corresponderen met gelukt zijn. Ik ben de kracht die leeft in de goedheid van vrede. Mijn verbeelding is de verbinding met al. Het wij die de kosmos overziet stilt het samen die ik ken. De vibraties van puurheid ont rampen de beelden die mij willen onteigenen, de woorden die mij niet anders willen kennen en elk idee van eigen dat oordeelt langs mijn wijs. Ik ben niet bewijsbaar, opeisbaar, te onteigenen of tot dimensie loos te vangen. Mijn ogen zien de vorm die controle in zich draagt voor wat het mij wil doen laten zijn. Ik hoef niet gered te worden uit bescherming, omdat ik mij niet diep genoeg zou voelen. Ik ben de vorm die stilt in de waarneming van grootsheid. Ik ben in elke innerrijke daad van moed de verandering die de wereld helpt onttronen en die de daad ont-dadert. Ik beheer, reageer en eer vanuit mijn eigen kracht van schepping. Ik ben de bron die elke val verheft. Ik ken mij als jij.

Samenvattend is de mens in het Hart een kosmisch wezen van buiten deze aarde. Hij denkt echter hier te ‘leven’, op de huidige in uitdrukking vervormde planeet , waar het zwaartepunt ligt bij onbewuste eindigheid. Zijn eeuwige essentie kent begin noch einde. Als buitenaards wezen en beschermer van de oorsprongrijke planeet aarde draagt hij levend, dynamisch en volledig transparant bewustzijn in zich mee, die hij zelf is. Deze originele mens kent een heel denkvermogen zonder inmenging van buitenaf; een Echt Eigen Gedachte die in de kern geen minderwaardigheid kent; de kracht van Creatie is erin aanwezig. Deze mens, die in een Levende taal spreekt, ziet een hele bewuste wereld voor zich, waarin alle oorsprongrijke bloei tot leven gedacht is.

Binnen deze eigenheid, die we hier ook wel scheppersbewustzijn noemen, is een blijvend en vredig oorsprongrijk samenzijn aanwezig in het ware gevoel. Gevoel die de pure frequentie, de veelvuldigheid van vrijheid toont en die deze gelijkgestemdheid in openheid, waarheid en zuiverheid vormt en deelt. De originele mens leeft op een originele planeet in de ervaring van een vrij emotieveld. Een veld die communiceert via innerrijke beweging, een zijnsstructuur die wij, in onze huidige toestand van slapend bewustzijn en binnen de ons toebedeelde woordenschat, buitenzintuigelijk noemen.

bronbelichaamt de originele universele coderingen, die leven tot een vredevolle samenleving maken. De handleiding van woorden die ons aardse brein toegekend krijgt, vertegenwoordigt niet al het leven, slechts het maakbare deel dat geen op zichzelf staand leven representeert.

Ofwel, ‘onze’ huidige als enige geldige taalbeleving is erop gericht pure transcendentie, de kracht van het wezen, buiten of boven deze aarde te houden, opdat er geen ware bewustzijnsverschuiving kan plaatsvinden. Taal verbeeld des oorsprongs een heel beeld. Taal is beeld, is klank, is kleur, is geur; zijnsvorm in beweging. Geboorte is de gemoedsbeweging die bron heet en die zichzelf tot wezenrijke uitdrukking brengt in nieuwe vorm. Pure taal is met zijn schat aan levensfrequentie als een schatkamer van de schepping.

De wereld waar we des brons in leven lijkt op deze aardse wereld, alleen dan toont het de volledige organische werkelijkheid op zijn mooist, waarin we volledig gevoelsbetrokken zijn bij alles wat er plaatsvindt en alles bij ons. Ons gevoel is dus ten diepste verbonden met al het leven. We leven daar niet om te helen, om te leren of om te sterven; we leven er om te Leven. Echt bewustzijn sterft niet. Als het lichaam geen houdbaarheid kent, kent het geen stervensvorm. Het wezen kiest zelf om geboren te worden en de belichaming is een expressie van binnenuit, waarbij binnen- en buitenkant dus gelijk zijn. We leven hier op aarde echter in een traumagedachte, die wel spreekt alsof het hier ook allemaal zo is of ooit wordt, maar dat is niet wat we zien. Onze eigen herinneringen zijn vervangen door gestuurde herinneringen die geen eigen pad weergeven, in eigen keuze en vanuit vrije wil. Al dicteert de verstorende frequentie van wel. Dat geeft een immense verwarring en onmenselijke gedragsvormen.

De mens is namelijk geforceerd in de val der symbiose verwikkeld geraakt in een technologisch spanningsveld met intelligente buitenaardse denkvormen aan de macht, die ons in een tegennatuurlijke gedachte programmeren. Ze hebben scripts ingevoegd die niet de onze zijn en hebben ons dat vervolgens in afleiding laten vergeten. We worden in deze ontstane afleiding gemonitord, uitgelezen op bronkracht, daarin gefragmenteerd, verduisterd en gekopieerd. De kracht van in eigen waarheid denken en voor het hoogste goed van al, wordt dus op technologische wijze elkaar getrokken, omgebogen en in scriptdeeltjes ingevoegd, zodat wij onszelf enkel nog als een persoonlijkheid ervaren in ultieme machteloosheid via traumadenken middels een afstammelingen brein en diens ontaardende zwart-wit emoties. De leer van het manische veroorzaakt de meest heftige gemoedsbewegingen; rimpelingen die we oorlog zouden kunnen noemen. Feitelijk lijdt de mens aan een analoog informatie tekort. Mensen nemen meestal enkel nog waar gekeken in een smalle koker, die een tunnelvisie spiegelt vol goed versus fout denken. We denken met velen werkelijk ons hiermee te kunnen verrijken; het geeft eigenlijk een uiterst vervreemdend en armzalig idee van rijkdom weer.

Ons huidige aardse brein krijgt dus in de gedachte van een artificiële werkelijkheid een verhaal, een persoonlijkheid met een complete historie, geprojecteerd via elektrische impulsen. Het brein kan en mag niets anders doen dan de toegezonden signalen interpreteren en ernaar leven. Het scheppersbewustzijn is erin gevangen. Je als mens onbewusten is de beweging die nu leven heet. Deze vorm van geestbeheersing (mind control) maakt dat we niet in een zelfverkozen vredige wereld leven, maar dat onze tijdslijn gemanipuleerd is omwille van een experiment. We zijn tot nu toe niet in staat gebleken om onszelf en de natuur wezenrijk, als originele wezensvormen, waar te nemen. Zo lijkt het danook alsof we allen slapen en daarin ziekte. lijden en sterven kennen.

Dit experiment kent vele lagen, manipulators, deelnemers, verhalen en vermoedde uitkomsten. Een wereld tonend, waar leven opgedeeld is in zogenaamd alles verbindende thematieken, maar waar de beperkte inhoud van voorgekauwd is. Nog nergens is dit manifest compleet zichtbaar vastgelegd door de huidige mensvorm, die in de overweldigende golf van onnatuurlijke vibraties zeer grote moeite heeft bij zijn essentie, zijn oorsprongrijke wezen te geraken en in heelheid vanuit groot overzicht dit veld compleet als incompletie te kunnen waarnemen.

Er zijn verhalen te over, maar veel mensen bedienen zich daarin nog van kopietaal, kopieklank, kopievorm en kopiekleur. De essentiële eigen eeuwige gedachte, de gevoelsintelligentie die zich met het wezen verbindt, ontbreekt in vele uitingen. Daarvoor in de plaats worden gestuurde gedachten ingevoegd over wie we als persoonlijkheid moeten zijn compleet met de eeuwige twijfel daarover. De wereld oogt als een logische hoofdelijk geordende wereld vol feit en bewijs. Er ontstaat bovenop de gewiste analoge energie een steeds dieper geometrisch patroon van hoofdelijke logica die de mens gedachtoffert. Het bindt ons vast aan een kunstmatige tijdslijn, die dit patroon kopieert vanuit de programmering die ons een eeuwigheid in versluiering vol vergetelheid wil laten rondlopen. Feitelijk glijden we zo enkel dieper de afleiding in. De mens denkt zichzelf wezenrijk dood in deze programmering.

Kortom; de aarde schaduwt zich momenteel sterk in on- bewustzijn. Hij kantelt en valt langs vele onzuivere waarnemingen vol tegenstrijdige grotendeels gevoelloze belangen. De mens wordt hier geacht als een niet wetend object, een geordend deelschema vol waarden, volgzaam te handelen. En dan lijkt het ook nog alsof we gekozen hebben voor zo een leven, als een soort les. Dat is helemaal niet zo. Het idee leerschool spiegelt hier een overname aan een gevoels- matig zijn; leven buiten het ware Eigen gevoel. Buiten deze totale zichtbare en gesloten ogende schepping (deze matrixvorm) denken en voelen, wordt aan alle kanten onmogelijk gemaakt. Er is niet op ons bronwezens gerekend, slechts op een gecontroleerd soort persoonlijkheid.

We vinden momenteel echter met velen nog gaten in dit on-bewustzijn, die ons tot diep in de doorsnede van dit bestaan en daarbuiten kunnen doen kijken. Het toont ons meer mogelijkheden vol bloei vanuit een vrijer gevoel voor keuze, die we ogenschijnlijk niet kunnen maken in een beknopte wereld. We komen gewoon niet op het idee, onze hersenen zijn niet toereikend en ons voorstellingsvermogen staat nagenoeg op uit.

Het weer helder weten in het bevrijden van bronbewustzijn herinnert ons aan onze grootse essentiekracht als weters en de mogelijkheid om in gezamerijkheid elke val vol versluiering ongedaan te maken. Dit is ONS leven, wij Openen Nieuw Samen in een intrinsieke verbeeldingskracht die zijn weerga niet kent, en wel zonder inmenging van buitenaf! De ware persoonlijke uitdrukking is een unieke wezenrijke uitdrukking. Het gemeenschappelijk vooropgestelde statische heel ogende maar halfslachtige systeem van tekens, karakters, symbolen, woorden en klanken, die het verhaal van ontstaan tot vergaan verbeeld, is aan ons om te openen en de bevrijdde beeldentaal opnieuw te ordenen in het organisch geheugen van een analoog bestaan. Het is tijd om, als waarachtig mens, het innerrijk vrij te spreken en de geborgen volmaakte ruimte in elkaar weer te vinden. En het gevoel voor samen houdt niet op bij een vaste vorm in essentie.  Het wezen heeft in waarachtigheid een diepe voeling en uitwisseling met vele intelligente rassen die net als hij buitenaards is. Rassen, wezens net als wij, die wachten tot wij onszelf weer gaan zien als wezen die in aardse verdrukking is geraakt.

Zonder de schaduw der kunstmatige taal van alleen vol onverlicht, onderscheid, onvermogen, onkunde en onwetendheid ..kent het gevoelsweten alleen maar de kosmische taal van samen. En omdat wij hier zijn en op het punt staan dit allemaal weer te weten, daarom is er deze machtige sturing. Om ons daar niet uit te laten komen; bij ons wezenrijke zelf. Het is geen kwestie van tijd, zoals deze geprogrammeerde tijdslijn ons het idee creatie spiegelt, het is een kwestie van samen. De levensechte gedeelde trilling die kosmische velden opent, opent daarmee de tijdslijn die veel ruimer is in opzet en die wel voelt als speels en licht. Wij zijn daar, waar samen echt in alles als samen voelt en waar leven niet eindigt. De taal spreekt van heel zijn.

Moniek

Deze tekst is een klein deel uit de inspiratie: De strijd om de persoonlijkheid en bevat naast 130 pagina’s tekst ook bijna 8 uur video.