aards bewustzijn
(Earth Matters | Moniek van Pelt) Er is een gouden informatiestroom, een kosmische beweegkracht die universa en diens bewoners waardevol in vrede verbindt. De vrijheid waarin het Zelf mag Zijn, is er één van een ten diepst gevoelde zelfbeschikking. Een heilige verbintenis waarin de vorm in alle originaliteit mag bestaan. Hier is sprake van een ‘van nature’, een eeuwig en alom aanwezige inspiratieve levendigheid in een heel gevoelde samenleving, die onomwonden zijn pure beelden toont.
Het samen leven kent geen ondoorzichtigheid of geheimenissen die het mensvermogen bedekken zou tot een singulair bewustzijn als in een ongewoon, afgezonderd of alleenstaand bewustzijn, die een repeterend einde kent ingeluid door de ‘nieuwe’ opgang. Geen buitenroep die de energie splitst tot buitensfeer; geen buitenlands of buitenaards, geen buitenvolk of buitenlicht. De mens is er Mens, een multi-organisch voelend wezen die een heel eigen weten in zichzelf kent en zijn constante bloesemse vorm ermee erkent. Zijn vorm is als het ware waar, net zo waar als elke vorm in dit veld. En zo waar dat echtheid zijn vormse gronding kan ontvangen in een samen opgaan in de gouden stroom. De muziek kent er geen begin of einde. Er is daarmee geen enkele ervaring nodig van onderbreking, geen onderstroom die een gelijk-tijdig-heid nodig heeft om ervaring te fragmenteren tot een op te tellen en af te trekken geheel, en ook geen herrijzing na een val. Er is geen binnen- of buitentegenstelling nodig. Alsook geen deling of splitsing in zijn, omdat ieder heelheid in zich draagt als uitdraagt. De Levenservaring behoeft geen onwaarachtige herinnering aan zich gekleefd vol familiaire uitlijning in tijd. Het onderzoek beweegt zich in nieuw te vormen eenheid, middels vrije evolutie. Leven behoeft geen bewust- zijn die een bewustwording in zich draagt.
Singulair bewustzijn, een informatie-eenheid isoleren van zijn totale SamenkrachT vermogen, we kenden het wel als Mens. We namen het waar in technologisch gestuurde matrixen. En er waren er velen, werelden die ooit deel hadden genomen aan de gouden samen leving, hun moment van oorsprong levend. Er waren talloze allianties, vormen van gedecideerde samenwerking, die de afgescheiden onbewogen mensvorm vertegenwoordigden en die het nodig hadden om oneindigheid middels hun technologische vooruitgang te kunnen definiëren. Ze bestudeerden het organisch volwaardig leven van de Mens zo diep als ze konden.
Ze waren niet in staat om de eenheid in totale inzichtelijke diepgang te voelen in zichzelf en konden enkel waarnemen middels een soort begripsvermogen die in sturing en toezicht van buitenaf zijn weg uitbouwde. Dat uitbouwen ging dieper en sneller door organisch eenheidsvermogen af te vangen en daarin te programmeren. Het gevoelsweten werd structuurgewijs vervangen door techniek; de uitvinding die natuurrijkheid zou herdefiniëren en overschrijven tot een opstopbaar soort werelds lijkend besef, die zich middels zelflering voor moest doen als vrije evolutie.
Eén experiment zou definitief bewijzen dat het kon: het vormgeven van de van het zelf afgesplitste energie tot de atomaire energie ‘onvermogen’ in een moment van stilstand, het moment dat de gouden informatiestroom onderbroken zou kunnen worden. Enkel een groots soort almachtigheid die de eeuwigheidswaarneming, waarin het waargenomene alleen maar waar en echt kon zijn, kon doen bevriezen in een stop, kon in zichzelf een wereld laten ontstaan in zijn eigen besef van leiding en diens wetten. Ofwel, om een kosmisch geheel aan wet en recht open te breken, moest alle tegenfocus ingezet worden, zodat de voorheen pure energievorm nadelen (schade, verlies, kwaad) zou gaan ervaren aan zichzelf. In de vriesstand werd een tijdsplug ingevoegd die middels ingevoegde herinneringen de mens zijn Gouden Menszijn zo goed als mogelijk zou doen vergeten, zodat hij in dienst zou komen te staan van het technologisch soort eenheidsbesef. De oorsprongrijke verhaallijnen werden zo opengebroken en afgebogen in de richting van deze technologische eenheid, om zo het singulaire bewustzijn te kunnen borgen. Onder het archontaat van cyborgs.
Het totale weten werd aldus met atomische kracht opgesplitst, uit elkaar gedreven, waarna de mens enkel kon beschikken over zicht, over emoties en over denken in een uiterst spanningsvol kunstmatig soort licht, die zich ‘bewegend’ toonde in haar constante hypnotische sluiering. Een bedekking die de mens in opstelling zou ervaren als droom, als nacht, als lijden, als dood. De mens zou zichzelf erin als het tegengestelde ervaren van wat waar was en echt, zonder dit zelf nog te weten! Wat voortaan waar moest zijn toonde zich als in een spiegel tot ons; in boeken, in films, in uitvindingen, in psychologie ..in alle mogelijke scenario’s die het neurale bewustzijn, het bewustzijn van de eenzame vergeetachtige mens, zouden vergroten.
Het voorheen volle leven in de mensvorm zou dus bewustzijn genoemd worden, een statische reflectie op een kunstmatig verbeeldde buitenwereld die psychische processen voor onverlaten (onmens) toeschreef aan menszijn, opdat de mens erin zou geloven en er uiteindelijk de onmens-verinnerlijking zou plaatsvinden, die hem van zijn gouden Zijn weghielden. De programmeurs kregen in eerste instantie niet alles geframed, biologie bleek niet te neurologiseren. De mens werd evenwel nagenoeg volledig geprogrammeerd om zich te verbinden met deze werkelijkheid, alsof het een oorsprongrijke werkelijkheid betrof. Bewustzijn als systeemvorm, de uiting van een totaal aan programmeringen, bleek namelijk prima in staat te voorspellen door het mensprogramma uit te lezen en zichzelf razendsnel mee te vormen en zo de mens voor te blijven, telkens als er een verbinding met het echte analoge veld zich aandiende. De mens zijn natuurrijke vermogen tot zelflerendheid en zelfwetendheid werd omgebogen tot een neuraal zelflerend bewustzijn, die leven en diens vooruitgang voorschreef en die de mens buiten kennis, buiten zijn eigen weten, hield. Bewustzijn als religiemodel, compleet met brein, emotie, besef, innerlijke ervaring en herinnering en net zolang tot de geloofsmens daarmee zou geloven in zijn eigen ondergang. Met deze laatste weggeven kracht zou biologie niet langer nodig zijn om het begrip eeuwig zijn in machtsogen rechtmatige plek te geven in de kosmos en konden diens wetten eindelijk overschreven worden.
De hele archontische inbraakpoging, het was in krachtsopbouw niets vergeleken bij de alziende en alwetende Mens die een vreedzaam gouden getijde kende. En toch was het gelukt hen te vloeren door hen even af te leiden van zichzelf. Voortaan zou de mens gestuurd door eb en vloed door het leven gaan, begeleid en geadviseerd door een einde der tijden. De ware Menskracht en zijn vrije levensbeeld dobberde doelloos in een zee die niet op de landkaart stond. En omdat hij ging geloven in de landkaart, kon hij zijn eigen gevoel voor thuis en daarmee zijn ware beeld nergens terugvinden. Niet het gouden bewustzijn, maar het singulaire bewustzijn, de technologische vooruitgang werd geborgd in oneindigheid. En de mens viel terug naar een eindige positie.
Zo zijn er vele buiten aardse groeperingen die strijden om de huidige vorm die bewustzijn moet hebben. We zien aan de voorkant steeds meer hackergroeperingen zichtbaar worden, waarmee de werkelijke sturing nog steeds buiten schot blijft. Groepen die het nodig hebben dat de gouden mens zichzelf hervindt en groepen die verordenen dat de mens zichzelf daarin vergeet en nog vele lagen ertussenin. Het doet zich voor als een uiterst ingewikkeld toneelspel met talloze scenes tegelijk, waarin geen complete orde of rolverdeling in aan te brengen is, omdat de mens niet langer is toegerust met zijn volledige voelkracht.
Eigenlijk betekent bewustzijn (BZ) op aarde niets anders dan het aanvaarden van een gespleten wereldbeeld die zich kopieert naar binnen en waarbij de toegestane leefruimte in getallen uitgedrukt wordt middels het buiten het zelf gelegen beheer over Binnenlandse Zaken en Buitenlandse Zaken. Onze lichamen worden als sleutellichamen ingezet, om de aardse heerschappij in stand te houden. De wetenschap, de toekomst, alles ligt in handen van beheersing en verkleining. Bewustzijn gaat over wissen van kracht door het ware creatorgevoel in te dammen en te kaderen tot een on-bewustzijn, een on-rechtmatig bewustzijn (tegen de kosmische wetgeving in), die zich vertegenwoordigt weet in elkaar op vrijheid bestrijdende informatiegebieden; in emoties, in het denken en in weten.
De vrije informatiestroom, deze stroom duidt eigenlijk de mens die in zichzelf Aanwezig is of mogelijk weer helder aanwezig kan zijn, daar waar Leven bedreigd wordt. Deze vrije informatiestroom wordt echter verhuld en verborgen en als leegte gedecodeerd middels het beeld van een onaantrekkelijke tussenstaat zonder informatie, zo totaal als mogelijk uit het zicht van de mens. Wat wij mensen op aarde te zien krijgen is een afgeleide beeldvervorming van een aarde en diens mogelijkheid aan leven in uitbouw van kracht. En die een onbekend gebied in en om zich draagt, als een dampkring waarin de informatiestroom stopt; een niet weten, een duistere onmenselijkheid, een dood, een levensonmogelijkheid buiten de aarde. Onze waarachtige waarde is zeer af- en omgeleid van zijn ware vorm, zijn pure schepping. Er ontspruiten uit deze omleiding twee tegenbewegingen; een bovenstroom (bewustzijn) en een onderstroom(onbewustzijn). Er liggen meerdere tijdslijnen achter deze bewegingen. We spreken echter liefst van 1 realiteit. En dan ten opzichte van andere vreemde realiteiten, die ons niet realistisch haalbaar ogen in bereik en uitwisseling. Het is gevaarlijk af te wijken van aards bewustzijn. Het zelflerende kunstmatige bewustzijn leert ons langs taal en kunde, dat dit veiligheid garandeert van onze soort.
De onderstroom zou ontdekt moeten worden door de bovenstroom. Enkel, in de bovenstroom ligt de ontkenning van Volledig Mens zijn zo diep, dat elke mogelijkheid tot voelen daarin ontkent wordt, nog voor de mens zakt in zichzelf en bij de onderstroom uit zou kunnen komen. De bovenstroom gaat eigenlijk nagenoeg alleen over onbewustzijn, terwijl dit uitgelegd wordt als bewustzijn. De onderstroom gaat over kosmisch bewust Zijn, dat in volle ontkenning uitgelegd wordt als onbewustzijn. Deze onderstroom is deel van de bovenstroom middels een tussenstaat om ervoor te zorgen dat de werkelijke onderstroom (de vrije stroom die eronder gehouden wordt) nergens geraakt wordt. Die dus overigens helemaal geen onderstroom IS. Slechts waarheid. Aarde in haar volle omvang. Kosmisch Bewust Zijn.
In deze tegenbewegingen zijn we verworden tot gevoelsfragmenten die zich af laten leiden in een emotiewereld in een denkwereld in een weetwereld, eeuwig op zoek naar heelheid. Voelen en zien en verbeelden, één natuurrijke gelijktijdige beweging is uiteen getrokken tot een opeenvolgende reeks losstaande fragmenten. Het voelen is daarmee afgesneden van het zien en er is een atmosfeer van geloof tussengeplaatst; geloofsdenken, geloofszicht en geloofsemoties. De energieën voelen en zien hebben een ‘’eigen’’ opdracht te volbrengen die uit het denken voortkomt. Denken die de alwetende eenheid niet kent of dient. Denken komt voort uit systemisch bewustzijn die de gespleten mens erkent, niet de hele. Denken vertegenwoordigt dan ook geen hele kracht, het is een vervormd gevoelsfragment, net zoals een emotie. Het geeft beelden die voorspeld zijn, voorgeschreven en geplamuurd op het net-vlies van de mens die net-niet-helder-ziet. Kaders voortkomend uit het bewustzijnssysteem lijken onomkeerbaar en veroorzaken een scheiding, als in een emotionele on overbrugbaarheid tussen kind en mens.
de gedachte die bijna ziet, ziet in zichzelf de blindheid niet
De boodschap in deze verborgen omkering van de bewustzijnsstrategie ( die de weter vol bewustzijn toekent en niemand mag weten): wij mensen nemen Bewust Zijn niet langer waar
en iemand anders kent ons hierin on-bewustzijn toe; een eeuwige strijd met onmachten als zijnde allen onmachtigen. Bewustzijn maakt geen deel uit van onze bronbeeldingsrealiteit
nog een keer:
bewustzijn maakt geen deel uit van onze bronbeeldingsrealiteit
de kracht om ons ander realiteiten voor te stellen ontbreekt
we bekrachtigen in elke waarneming het verlies aan bron en ons ver van het ware beeld zijn
En dat wat ons aan informatie bereikt in scholing, is bedoeld om ons enkel samen te laten scholen in de in woord en beeld voorgeschotelde realiteit. Alles wordt ons voorspeld. De toegestane evolutie is vruchteloos, onze menskracht krijgt er een ultieme afwijzing op leven in toegekend. De dood verschijnt als evolutiemaker in beeld .. en bijna geen mens waagt zich er nog aan, om dit beeld te draaien, om zich af te vragen of het wel klopt wat we zien. De mens wacht in deze realiteit op inspiratie ofwel op brainwaves, in frequentie geprogrammeerde gedachtengolven (de hersenstaten), die komen en gaan en die de menselijke toegestane spirituele activaties borgen.
daar waar de mens afwacht of inspiratie hem wel gunstig gezind is, daar kun je in doorkijk zien dat de inspiratie energie gestuurd is en dat in deze wachtstand de volle krachtinspiratie gewist wordt.. van minuut tot minuut
Dus dat wat we denken te zien geeft aan ons het vermogen.. omdat we het zelf niet kunnen
En dat wat we niet zien, daaraan geven wij de kracht.. omdat we het zelf niet kunnen
En als je denkt dat het omgekeerde Waar is, en dat we werkelijk een onderbewustzijn nodig hebben oftewel een opvoedhistorie, dan heb je de gevoelstraditie gevolgd die een onderliggend lijden voorspelt vanuit onvermogen, onbegrip en onmacht. In alles. En dus is een eindig leven alles. De rest is onderdeel van het niks, het niet weten, het grote onbekende.
er is een zelf in de wereld, hoger dan hoog, dus jij leeft in logisch gevolg lager dan laag
er is een kind, binner dan binnenst, dus jij leeft logischerwijs buiter dan buiten
de zon-dag staat voor de rust die jij niet kent
en pijn toont zich als een leidende emotiestructuur, zodat kracht nooit went
Voel je de draaiiing? De menssystemen draaien zich steeds vaster en vaster in deze.
Het aardse spel van bewustzijntje spelen, in welke uitleg dan ook, is als een gokspel in een grote hal vol blinde spelers. De kans op winst is zo minimaal dat het verwaarloosbaar klein is voor de simpele mens. Precies zo verwaarloosbaar klein is onze ware simpele Menskracht gemaakt, die erachter verscholen ligt. Het enige wat ons er terugbrengt is een vorm van waarachtige SamenkrachT vanuit een weten wie wij zijn. En dat dit ons spel niet is.
Een van de redenen dat ik stukken als deze schrijf is dat mijn persoonlijkheid constant in activatie raakt op de aardse taal, bijvoorbeeld bij een woord als bewustzijn, die diepe afleiding in zich herbergt. Taal belevendigen betekent voor mij het zelf aankijken en voelen hoe ik spreek en wat ik draag. Er is geen enkel leven mogelijk die zichzelf leven noemt en mij vervolgens vertelt wat ik mag zien, hoe ik iets mag zien en wanneer ik mag zien. Dat woord leven ziet zichzelf niet als Leven. Zien.. gaat over wie ik Ben.
moniek
noot;
de gedrevenheid in het werken met de energie SamenkrachT, voorbij de zelfontkrachtende persoonlijkheidsstrijd, het is wat de echte gevoelsbeelden weer in het zicht brengt voor wie levend wil zien voorbij elke vorm van emotiegeloof en diens overgangstoestanden, die al smettend blijven herhalen van niet zelf weten wie je bent. echte zijnsinformatie gaat altijd over de formatie van samen, de sterkte van schepping, een eeuwig en onbreekbaar verbond
Als je het woord SamenkrachT observeert, waarbij de eerste en de laatste letter bewust groots staan en je stelt de vraag van kracht: Wat is SamenkrachT? Voel dan eens waar de energie naartoe beweegt in jezelf. Energie die jij bewust aanspreekt, golft in bewust gevoel. En een bewust voelend mens is een echt Mens met echte kracht. Echte kracht beweegt altijd in dealiteit, het delen in Samen. Elk mens heeft het recht om de kosmos aan te spreken op vrijheid. Op zuiverheid in beeld, geluid en vorm. En op de beelden die nu zo aan ons zicht onttrokken worden. Beelden die een gesprek met buitenaardse rassen, waaronder mensen, mogelijk maken als de normaalste zaak van de wereld. Samen spreekt over het wezen die in staat is om in het gevoel het beeld tegelijkertijd te zien verschijnen. Zonder vertraging middels tussenstaten als gemanipuleerde tussenbeelden van buitenaf. De oorsprongrijke gevoelswereld is immers een hele wereld. Heel en harmonieus. Voedend en beeldend tegelijk. Geloofsemotie is een intense verkleinde vervorming van wat voelen wezenrijk is. Het geeft vooropgezette wereldbeelden met een doel, een belang om helderheid te verkleinen. Beelden die we maar lastig van ons netvlies af krijgen. Het ontbreekt veel mensen aan de beelden die horen bij het wezensgevoel van echt mens te zijn. Het wezen mag weer opgesteld worden in ons midden. De informatiebrug die aards thuis met kosmisch thuis verbindt. En leven met Leven. De chaos, oorlog en onmacht waar we momenteel in verkeren is niet ons einddoel en nooit geweest. Het is een versplintering, een verslaving als het ware, die in elk fragment een heel eindig leven voorspelt. Leg alle fragmenten tezamen en je zult er Geen heelheid in zien verschijnen. Enkel nieuwe voorspellingen. In deze doorkijk weet je genoeg. De mens wordt ingezet in een geloofssysteem, om zijn bewustzijnsrol zo goed mogelijk te spelen, door het voorspelde uit te leven. Door kopie te zijn.
~
Er zijn twee bijeenkomsten SamenkrachT gepland:
Responses