Categorie: Korte verhalen

moniek van pelt

Voorverkoop: wezenskunst

(Moniek van Pelt) zoveel dagen en nachtenik en mijn pen en zoveel dimensiesom te overbruggente betonente klankenuit te drukkenwaarheden als van onsen ook zo anderszoveel te ontdekkente ontdenkente ontdoenen evenveel mooisom weer in gedachten te hebbenen ongekunsteldte omademenhet brengt ons thuisin waar gevoel precies datis mij eigendoelloos doel moniek en zo

Lees verder »
moniek van pelt

gelukt

Zelf invloed hebben op je autonome zenuwstelsel, is dat mogelijk? Kun je genezen van een ziekte? Hoe wordt je bijzonder, een supermens? Wil je dat en hoe leef je een compleet en rijk leven?
Het zijn interessante vragen voor menig onderzoeker. Je hoeft er niet bewezen voor gestudeerd te hebben, om leven te ervaren tot in je tenen en zelfs dieper dan dat. De vraag voor mij was lange tijd, of ik juist dat wel durfde? Welnu, daar heb ik antwoord op gekregen. Zodra de conditionering van de angst bij mij even volledig verdween, omdat ik niet langer bang was om leeg te zijn, was ik vrij van mijn verleden. In die ruimte hervond ik de volle verbinding. Kracht. Oer! Of misschien vond die verbinding mij.

Deze inhoud is alleen voor Earth Friend leden.
LoginWord nu Earth Friend
Lees verder »
moniek van pelt

Valse kundalini

(Moniek van Pelt) Een boek had ze er notabene over geschreven! Een heel verhaal met dat immense licht als hoogtepunt. Het was De ommekeer geweest, de langverwachte doorbraak in jaren vol ziek. Ze had het zelf gezegd en gedacht. Dankzij dat licht was heling begonnen. Ja ze had er zelf

Lees verder »
moniek van pelt

mevrouw

Ze noemen haar dement, of als ze tijd hebben; mevrouw de patiënt van Zanden van de dementenafdeling. Dat is makkelijker, zei de verpleegster, toen ik haar zei dat mevrouw graag bij haar voornaam aangesproken wordt. Zo weet ik de medicijnen snel te vinden in het juiste kastje. Jaren geleden gluurde

Lees verder »
moniek van pelt

homo

Ze roepen het tegen een jongen die tenentipt. Koud gek! Gast!, schreeuwt hij terug. Ze blijven oerig hangen op het woord en schreeuwen maar door. Heel fantasierijk zijn die jongens niet en evenmin gastvrij. Dus ik besluit een handje te helpen. Ik loop naar de koukleum en vraag: Heet jij homo?

Lees verder »